mijn lesje geleerd ....

mijn lesje geleerd ...

Zoals ik al eerder aangaf had ik op 24 mei 2017 een fietsongeval , Ik werd met de ambulance afgevoerd en in het ziekenhuis constateerden ze dat ik 1 rib gebroken had en mijn sleutelbeen . Na verzorging mocht ik weer naar huis mijn broer kwam me halen en bracht me thuis .Alleen op mijn appartementje leefde ik in mijn eigen ritme , mijne zoon woont hier niet zo ver af en mijn schoondochter had me aangeboden om te helpen maar dat heb ik geweigerd , niet omdat ik geen hulp wil aanvaarden maar omdat ik vind als je "moet" kan je veel en met dat in gedachten weigerde ik ook op aanraden van mijn dochter hulp langs de ziekenkas. De eerste week heb ik niet veel uitgevoerd , ik at simpele maaltijden en dat wat er in huis was .De 2e week ging al beter en kon ik ook al naar de winkel ,met mijne caddy maakte het ook niet zo uit of mijn boodschappen zwaar waren . Dweilen thuis ging ook al zodat ik toch een beetje proper zat . Na 2 à 3 weken was de pijn niet meer zo pijnlijk en kon ik steeds meer maar mijn genezing  ging toch niet zo vlotjes ...ik maakte weinig of geen kalk aan en op bijkomende foto's zagen ze dat er niet 1 rib maar minstens 10 ribben gebroken waren , minstens want op de echo die ze namen van mijne rug was het niet duidelijk en zeiden ze 3 of 4 , als ik dat neem op 3 kom ik op 10 met de foto's die wel duidelijk waren . Enfin mijn ribbekes wilden niet aan mekaar groeien en mijn sleutelbeenbreuk was gecompliceerd , maar behalve wanneer ik in mijn bed lag had ik in feite geen pijn en dat maakte ook dat ik niet veel ruste . Ik ben een bezig bijtje , werk ong 60 uur per week buitenhuis en daarnaast heb ik ong 20 uur dat ik aan sport doe , hetzij fietsen of lopen of zwemmen , wandelen zie ik niet echt als een sport maar wel als een aangename bezigheid . Als je een druk leven hebt is het niet makkelijk om ineens naar"niets" te gaan , ik heb beweging nodig om mij goed te voelen maar dat word niet begrepen door de omgeving . Ik ben d'r van overtuigd dat je wanneer je "moet" je veel sneller terug op de been bent dan wanneer je hele dagen in de zetel ligt en tijd hebt om ziek te zijn . Nu denk ik wel dat ik een beetje anders in elkaar zit dan anderen , pijn lijkt voor mij niet zo pijnlijk te zijn als voor andere mensen en dat zal ook maken dat ik sneller terug uit de voeten kan , het maakt dat ik anderen niet begrijp en het maakt ook dat anderen mij niet begrijpen ...Ik ben nog steeds in revalidatie want werken kon en mocht niet van de dokter en toegegeven mijn fulltime job als schoonmaakster zou ook wel te zwaar geweest zijn . Op 17 januari werd ik geopereerd en werd er een plaatje aan mijn sleutelbeen bevestigd , ze namen kalk uit mijn heup om het plaatje te monteren op mijn sleutelbeen . Ik had verwacht om snel weer op de been te zijn , en dat was ook want een paar dagen later deed ik al een wandeling van ong 11 km , de dag er na voelde ik me goed en deed ik terug een wandeling van 12 km deze keer , s avonds kon ik bijna niet meer stappen ik had duidelijk teveel van mijn lichaam gevraagd ....nu kon ik wel rusten, op de zetel en in mijn bed voel ik geen pijn alleen als ik stap ga ik pijnlijk door mijn been . Het kwam terug goed en dinsdag deed ik toch weer zo'n 10000 stappen , ik voelde mijn heup wel maar toch niet zo erg zodat ik woensdag 12000 stappen kon doen en wederom lag ik donderdag uitgeteld op de zetel ....vandaag is't beter en heb ik gedweild maar ik heb mijn lesje geleerd en besluit om de rest van de dag op mijne zetel te liggen en te rusten . Vanavond ga ik misschien naar het praatcafe een bijeenkomst van een single-vereniging daar moet ik niet stappen en zie ik Gerry terug , hare vrolijke babbel zal me goed doen . Morgen zal het wel nog beter gaan maar veel verder dan naar de winkel zal ik niet stappen . Ik ga het rustig aan doen ook zondag en maandag en dinsdag ....donderdag mag ik naar de specialist die me opereerde , het is een sportarts en ik ga hem duidelijk vragen wat en wanneer ik dingen kan en mag doen en mij daar ook aan houden want ik leerde dat rust toch niet zo slecht is ....