alarm...

alarm...

Als ik vanmorgen mijn bed uitkom heb ik rugpijn, gisteren bij de verhuis schoot er iets in mijn rug toen ik het eerste van die dag optilde. Ik voelde het gelijk ! Dit is een hernia maar ik werkte door want ik ben er van overtuigd dat ge moet bewegen met een hernia. En vanmorgen als ik opsta om gaan te werken in de repertoire is't nog niet beter. Pijnlijk kom ik bij de repertoire uit de wagen en loop naar de deur die ik van slot doe met de sleutel, nu het alarm nog, ik haal diep adem, trek de sleutel uit het slot, open de deur en keer me direct naar het alarm toe. En dan gebeurt het...ik typ een verkeerd cijfer in...en ik weet niet hoe ik dit ongedaan kan maken...ik neem gelijk mijn telefoon om de baas te verwittigen want ooit zei hij: altijd bellen als er iets gebeurt met het alarm, en terwijl ik zijn nummer zoek begint het alarm gaan te loeien. De telefoon geeft bezettoon en ik vermoed dat de firma die verbonden is met het alarm al met de baas belt, ik probeer het weer en weer en weer maar nu kom ik na de kiestoon telkens op de voicemail.En dat alarm blijft maar tekeer gaan, ik zoek de nummer op van mijn bazin en kom na de kiestoon op de voicemail, dan bedenk ik dat ik naar één van de koks kan bellen via Messenger en terwijl ik het contact zoek stopt het alarm en krijg ik telefoon van de bazin. Ik ben dan al helemaal overstuur en in paniek en ze moet me een paar keer onderbreken voor ik doorheb dat ze me iets wil zeggen. Als ik zwijg stelt ze me vriendelijk gerust, verteld me dat ze vandaaruit het alarm uitschakelde en ik nu gerust binnen kan gaan wat ik ook doe.  Geroutineerd doe ik mijn werk en haal de verloren tijd zonder moeite in, ik voel me schuldig omdat ik de baas en de bazin wakker heb gemaakt, voel me verdrietig en als ook mijn stil verdriet naar boven komt pink ik meerdere traantjes weg. Mijn stil verdriet is er elke dag maar de ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer en vandaag lukt het niet zo goed. Ik verman me, seffens komen de eerste collega's en ik wil niet dat ze me in tranen zien, probeer me te focussen op andere dingen en maak mijn werk af. Later sta ik in de keuken samen met twee koks die het ontbijt vandaag verzorgen, de ene, zonneke, heeft koffie gemaakt en zegt me een taske koffie te nemen, dat doe ik graag en ik geef hem ook meteen een taske, de andere kok, mijn vriendinneke van de keuken wil geen koffie. Terwijl ieder zijn eigen job doet in de keuken maken we een praatje met elkaar en zonder dat hij het beseft beurt zonneke me weer helemaal op maar als mijn vriendinneke van de keuken ongewild mijn stil verdriet aanspreekt krijg ik het weer moeilijk met mezelf. Ik herpak me, zeg mijn vriendinneke dat we maar beter over andere dingen praten en dat doen we want het laatste wat ze wil is mij verdrietig maken.Dan komt de bazin binnen, ze roept al van ver goeiemorgen Moni en ik begin me gelijk te verontschuldigen en uit te leggen wat er mis ging met het alarm. Wanneer ik me omdraai zie ik de koks onbegrijpend kijken, ik vertel hen wat er vanmorgen gebeurde, zeg er bij dat het niet de eerste keer is dat ik het alarm laat afgaan, en dat het waarschijnlijk ook niet de laatste keer zal zijn, dat ik de baas en de bazin bewonder omdat ze er zo rustig en vriendelijk onder blijven en me zelfs kalmeren omdat ik in paniek ben. Dan zie ik zonneke lachen en de manier waarop hij lacht verteld me dat de bazin meeluistert en ja hoor ! als ik me omdraai staat ze er, ze lacht en vrolijk verteld ze de koks haar kant van het verhaal. De warmte en genegenheid in de keuken van de repertoire verzacht mijn stil verdriet. Wanneer later de baas binnenkomt verontschuldig ik me alweer en vertel wat het probleem was, we lopen samen naar het alarm toe en hij legt me uit wat ik moet doen als ik een verkeerd nummer intik, ook hij is de vriendelijkheid en het geduld zelf. Later komen er nog meerdere koks bij en vliegt het geslijm over en weer tussen mij en de koks, het doet me goed, ik word vandaag niet gespaard ook de baas plaagt me maar het is leuk. Mijn hernia is al voor de helft beter als ik later naar huis toe ga en dat bewijst dat ik toch weer gelijk heb wat mijn lichaam betreft en ik best beweeg als mijn rug pijn doet. Thuis ga ik nog even liggen, ik ben moe en voel me uitgeput, als ik straks wakker ben zal ik weer fit zijn en fris genoeg zijn om in't forum gaan te werken en zo gaat de Paasdag ook voorbij...