|
Vrijdagmorgen, wanneer ik op mijn fietske stap heb ik maar vier uur geslapen, het is berekoud langs het kanaal, mijn handen zijn ijskoud, stiekem kijk ik naar de fietsen tegenliggers hun handen en zie dat ze allen handschoenen dragen. Ik stop, het is oké om mijn dikke motorhandschoen te dragen die nog in mijne fietstas zitten maar mijn handen zijn pas terug opgewarmd als ik bij mijn klantje aankom.
Bij het binnenkomen zie ik al direct de brief op tafel liggen en weet dat die voor mij bestemd is, er staat geschreven of ik vandaag de ramen wil lappen en verschrikt denk ik terug aan de vorige keer toen me gevraagd werd om de ramen te poetsen. Drie gevels van het appartement zijn grote schuiframen en geven toegang tot een terras. Vorig jaar toen ik buiten stapte door de schuifdeur had ik de hendel horizontaal gezet en toen ik de deur toeschoof om de volledige raam te poetsen hoorde ik een klik en 't was gebeurd...ik kreeg de raam langs geen kanten meer open...gelukkig zat mijne gsm in mijne zak en kon ik naar mijn werk bellen om de situatie uit te leggen, dat ik mezelf had buiten gesloten, op het derde verdiep zat en dat aan die zijde geen brandladder stond. Ze vertelde me dat ze mijn klant zou opbellen misschien dat er een buur eventueel een sleutel zou hebben of mijne klant zelf misschien in de mogelijkheid zou zijn om mij terug binnen te laten. Even later telefoon, mijne klant zat in't buitenland en de enige persoon die een sleutel bezat zat ook in't buitenland.
Direct begon mijn fantasie gaan te werken en ik kreeg visioenen van knappe brandweermannen die mij zouden komen redden maar mijn monitrice gooide die droom al direct aan diggelen door te zeggen dat ze een slotenmaker zou opzoeken die mij kon helpen. Weer wat later terug telefoon, iedere slotenmaker die ze belde bleek in verlof te zijn...Ik vertelde haar dat ik een erkende slotenmakervriend heb en ik hem kon bellen of hij kon komen. En zo gebeurde het dat mijne kameraad mij kwam bevrijden uit mijn benarde situatie. We bekeken samen de schuifdeur en kwamen tot de ontdekking dat de hendel vertikaal moet staan ipv horizontaal en dan valt de deur niet in slot.
Voor ik vandaag buiten stap zet ik een tweede schuifdeur een stukje open, steek ik mijn sleutels en telefoon op zak en leg ik een bezemsteel dwars tussen de deur en de deurstijl, deze keer ben ik voorbereid en zal ik me niet buitensluiten !
Vandaag is het geen zwemmen en het toeval wil dat ik na mijn klantje ben afgesproken met de slotenmakervriend die me vorig jaar bevrijde. Als ik hem vertel waar ik vandaan kom moet hem lachen. Mijne kameraad heeft een uurtje tijd voor hij terug aan 't werk moet, we zagen elkaar lange tijd niet en hebben elkaar heel wat te vertellen terwijl we ondertussen een boterhammeke eten. De tijd vliegt ! Het lijkt wel twee minuten ipv een uur als hij zegt dat het de hoogste tijd is om weer terug aan het werk te gaan. Spijtig neem ik afscheid maar het was fijn om hem weer eens te zien en wat bij te praten.
Als ik terug naar huis fiets vecht ik tegen de wind, ik trap stevig door en negentig minuten later ben ik thuis, tevreden dat ik zo snel gereden heb ga ik thuis nog een uurtje liggen voordat ik naar de repertoire ga.
| 
Reacties