Gekleed...

Gekleed...

Om 9u word ik wakker, het is zaterdag en ik heb al de tijd en die neem ik ook ! Terwijl ik met een vriendin chat ontbijt ik rustig op mijn gemakske, steek een wasje in,dweil ik even en bekijk ik de plantjes die nu buiten op het terras staan. Hoewel het de dag van naakt tuinieren is verkies ik om gekleed mijn plantjes te verzorgen, ik heb niets tegen naakt, vind dat iedereen zijn ding moet doen maar zelf ben ik liever gekleed. De muizen in mijn kast zijn op sterven na dood, tijd om naar de winkel te gaan. Ik trek een kleedje aan en kies voor mijn sandaaltjes met een hakje, die zitten makkelijk, ogen vrouwelijk en daar kan ik makkelijk een paar uur op lopen zonder blijnen of zere voeten te krijgen. Beneden gekomen loop ik recht op de buren, maak een praatje, knuffel de baby en ga verder op stap terwijl ik de caddy achter me aantrek. Vermits ik veel te voet winkel is de caddy een schoon ding voor mij, ik winkel niet te veel maar meestal wel te zwaar en voor ik de caddy had is het is gebeurd dat ik mijn boodschappentas oppakte en pardoes omviel omdat hij veel te zwaar was. Mijne bloeddruk was toen wel wat hoog en dat zal er ook wel wat met te maken gehad hebben maar sindsdien neem ik de caddy mee. Bij colroyt stap ik direct op het bruiswater af, als ik een pak wil nemen valt er een geopend pak naar voren en terwijl ik de flessen wil tegenhouden valt er één fles uit, land op mijne teen en rolt het gangpad in. Eerst maar even het open pak dat ik nu vast houd weg zetten en terwijl ik de pijn verbijt kijk ik waar de weggerolde fles gebleven is. Een man bukt zich gezwind raapt de fles op en komt soepel op mij afgestapt, ik tover mijne liefste glimlach tevoorschijn en neem een beetje verlegen de fles aan om ze bij de anderen te zetten, op naar de rest van mijn boodschappen. Aan de kassa wacht ik netjes op mijn beurt, ik sta achter een oud besje met haar dochter en hoor hoe ze in paniek raken wanneer ze een produkt uit een verpakking hebben genomen dat enkel per twee verkocht word en dus niet aangerekend kan worden tenzij ze de tweede helft er ook bij nemen. Na een korte discutie besluiten ze dat ze het produkt niet dringend nodig hebben en de vriendelijke man aan de kassa zet zijn werk voort. Dan is het mijn beurt, de man laad mijn boodschappen meteen in de caddy en bij de kassa gekomen zegt hij: ik kreeg net een complimentje van dat oudje, het is leuk om een complimentje te krijgen. Ik antwoord dat er ook nog vriendelijke mensen op de wereld zijn wens hem een prettig weekend en vervolg mijn weg. Om de colroyt uit te komen heb ik een keuze, ik kan de trap nemen of ik kan een eindje omlopen en dan heb ik een helling om mijne caddy naar boven te trekken. Ik kies voor de trap, laat een koppeltje passeren die veel te dragen hebben en rol mijne caddy op de eerste tree en dan schiet er een jonge man naar voren neemt mijn caddy onderaan vast en draagt hem zo samen met mij de trap op. Ik lach hem dankbaar toe, knik vriendelijk naar zijn vriendin die trots lijkt te zijn op haar vriendje en bedenk dat er in Herentals toch wel hele vriendelijke mensen wonen. Thuis berg ik mijn boodschappen op, ik voorzie mezelf royaal van watermeloen en een cola en installeer me met mijne laptop op mijn terraske. In de verte op de achtergrond hoor ik: De IC trein Antwerpen-centraal stopt zodadelijk op.... en 't is goed zo...