Vandaag ben ik opgeroepen door de expert van de verzekering, om acht uur moet ik er zijn, de baan Herentals/Geel ligt al een tijdje open en langs de autostrade is ook een heel gedoe dus wil ik met mijn fietske naar Geel rijden. Ik trek een wandelrokje aan, dat is een rokje met een shortje onder, het wandelt niet alleen makkelijk maar het is ook ideaal op de fiets. Het oogt vrouwelijk en ik trek er mijn sandaaltjes met hoge hakjes bij aan, als ik fiets maakt het niet uit wat ik aan mijn voeten heb en dan ben ik toch een beetje deftig als ik bij de dokter binnenstap.
Ik reken tien minuten bij de rijtijd op de gps bij zodat ik mooi op tijd aankom maar onderweg liggen er allemaal opstakels van de werkmannen op het fietspad en moet ik regelmatig afstappen en door het mulle zand ploeteren op mijn hakjes.
Stipt om acht uur stap ik de wachtkamer binnen, zet me neer, kijk op en zie de expert in het deurgat staan terwijl hij vragend mijn naam noemt. Ik sta weer op loop op hem toe en terwijl we samen naar zijn kabinet stappen zegt hij: we hadden toch een afspraak om acht uur he? Zelfzeker antwoord ik hem dat het inderdaad zo is, dat ik maar juist op tijd ben omdat het niet zo evident is om van Herentals naar Geel te rijden met de fiets maar dat juist op tijd ook op tijd is iets wat hij beaamd.
Terwijl hij door mijn dossier bladert zegt hij dat ik een gezonde ben, vraagt hoeveel km ik gefietst heb enz. en dan gaan we over naar de reden van mijn komst. Ik doe de oefeningen die hij me vraagt en beantwoord de vragen die hij me stelt.Als hij aangeeft dat hij geen verslag kreeg van de chirurg vertel ik hem dat ik toch direct naar de huisdokter ga en of ik moet vragen om het hem door te sturen? Frank vraagt hij mij wat ik bij de dokter ga doen, ik heb een oorstop volgens het oorcentrum en die moet er uit. Hij kijkt even verbaasd en bulderend schiet hij in de lach, ik geloof niet dat dit het antwoord was dat hij verwachtte, ik heb nog wat kwaaltjes maar die vertel ik hem niet want dit heeft niks uit te staan met mijn ongeval.
Wanneer ik vertrek maant hij me aan om voorzichtig te zijn, ik verbijt een lachje, de expert is de schrik van iedereen in de wijde omgeving omdat hij zo'n bullebak is en juist hij maant me aan om voorzichtig te zijn, altijd mijnheer, ik ben altijd voorzichtig.
Bij de dokter blijkt mijn oorstop verdwenen te zijn en als ik hem mijn eerste ongemakje vertel grijpt hij gelijk naar de bloeddrukmeter. Oei...die is wel erg hoog...en dan valt mijn kwartje ook, al die kwaaltjes die ik heb zijn symptomen van een te hoge bloeddruk. Een paar jaar geleden werd me gezegd dat ik medicatie moest nemen voor de rest van mijn leven maar toen de bloeddruk terug naar normaal ging en ook zo bleef mocht ik de medicatie laten. Nu niet meer.
Thuis neem ik direct een pilletje, eet een boterhammeke en ga dweilen. Ik voel me goedgezind omdat ik met één enkel pilletje van al mijn ongemakken bevrijd zal zijn en dweilend zing ik Pretty Belinda een liedje dat al dagen door mijn hoofd spookt.
Later rij ik naar decathlon, decathlon is voor mij wat gamma is voor heren. Als ik langs het kanaal fiets laat ik mij volledig gaan en haal ik 30km per uur, blij bedenk ik dat ik terug in form begin te komen.
Wanneer ik weer terug naar huis rijd heb ik wind op kop en haal ik met moeite 25km per uur, ik word voorbij gestoken door een renner en een beetje gegeneerd draai ik mijn hoofd weg, ik weet heel goed dat die renner denkt: kijk naar mij ! ik steek u voorbij en dat zonder motorke! Ik heb teveel respect om mijn motorke op volle kracht te zetten en hem op mijn beurt in te halen, ik laat hem gaan in zijn euforie.
Dan word ik nogmaals voorbij gestoken door een man, hij doet alle moeite om me voorbij te steken en geeft zo aan dat hij een alfamannetje is. Dit is teveel van het goede ! niet zo, niet met de Moni ! Ik zet mijn motorke op volle kracht, zet me in de juiste racehouding, duw met volle kracht op mijn pedalen en terwijl hij achterom kijkt om te zien hoe ver ik achter hem ben steek ik hem voorbij, ik blijf sterk trappen en weet dat hij me niet meer kan inhalen, zo die heeft zijn lesje geleerd, dit alles met mijn wandelrokje en op mijn hakjes, niet met de Moni ze, ik heb wel degelijk mijn grenzen ! met zijne testeron potverdekke !
Thuis zet ik mij in mijn zeteltje, seffens komt mijn wandelmaatje en doen we een wandeling van ong 13 km in de bossen van Herentals.
| 
Reacties