4 stoere meiden!
Vandaag ben ik al vroeg uit mijn bed! De ninglinspowandeling staat in mijne agenda genoteerd, ik vind het allemaal redelijk spannend, ik organiseerde deze wandeling als eerste voor een datingsite waarvan ik lid ben en ik had er redelijk wat respons op. Zo'n tien à vijftien man hadden toegezegd maar toen ik de eind-sms verstuurde met alle gegevens van vertrek enz. kwamen de sms binnen van verlet en uiteindelijk waren we nog met vier.
Geen nood! Vertrekken zullen we! We komen om half negen bij mij samen en stipt op tijd gooien we onze rugzakken stoer in de koffer van de chauffeur.
Zelf ken ik iedereen persoonlijk maar de meiden moeten elkaar nog leren kennen, dat verloopt allemaal super vlotjes, we zaten met z'n allen op dezelfde golflengte, dat voelden we gelijk!
In de auto word er druk over en weer gepraat en voor we het goed en wel beseffen zijn we al op de plaats van vertrek van de wandeling.
De juiste schoenen aantrekken, wandelstokken op de juiste lengte zetten en dan is het tijd voor … een traktatie van de jarige!
Zestig jaar word mijn nieuw vriendinneke maar ze ziet er nog uit als ne vijftigjarige! En ik zeg het niet graag maar ik moet serieus doorstappen om haar te volgen bij het wandelen :-)
Naast mijn nieuw vriendinneke heb ik nog een nieuw vriendinneke bij maar die is al een beetje langer mijn vriendinneke dan de jarige, ze is een dorpsgenoot van me en ze heeft mijn respect want ondanks haar pijnlijke knieën stapt ze toch maar mee vandaag en dat zonder ook maar één keer te klagen!
Dan hebben we nog onze benjamin, zij is de jongste van de groep en ze heeft een klein hartje bij het vertrek , ze is helemaal gene wandelaar maar ze wil haar grenzen verleggen en dit is toch een vrij intensieve wandeling, ze vraagt zich in stilte af of het haar wel gaat lukken...
Met veel smaak verorberen we onze traktatie en dan is het tijd om te vertrekken. Ik leg iedereen uit welke bordjes we moeten volgen en dan gaan we op pad.
Binnen de kortste keren loopt onze benjamin aan de leiding, zelfzeker loopt ze aan de top en leid ons de goeie richting uit.
De jarige en de dorpsgenoot lopen in het midden en ik sluit de rij zodat ik weet dat al mijn schaapkes mee zijn.
We waden hier en daar door het water, steken bruggetjes over, klauteren omhoog over rotsen en genieten van de prachtige natuur. Het weer zit ons mee, niet te warm, niet te koud héél af en toe een zonnetje en soms ook enkele druppels water maar ze storen niet.
Als we een mooie partij rotsen zien zijn we het er samen over eens dat dit de juiste plek is om onze lunch op te eten. Gemoedelijk praten we over van alles en nog wat, we lachen en we grappen veel, het is gewoon gezellig we hebben het met z'n allen naar onze zin en voelen ons uitstekend op ons gemak alsof we elkaar allemaal al jaren kennen. Terwijl we zitten te eten komen er drie vrolijke honden op ons af gedarteld, die wilden ook mee lunchen maar kwamen bedrogen uit, lachend om hun enthousiasme roepen hun baasjes hen tot de orde en druipen ze weer af .
Vol energie zetten we onze tocht verder en genietend van elkaar en de omgeving komen we verbazend vlug weer aan bij vertrek. We hebben toch 8,8 km gestapt maar zijn niet moe genoeg om al weer terug naar huis te gaan, tijd om het dorpke daar eens gaan te verkennen.
We vlijden ons neer op een terraske en beginnen vol overgave plannen te maken over dingen die we nog samen kunnen ondernemen,één ding is zeker wij gaan nog leuke tijden tegemoet!
Als we op het terraske zitten zetten de hemelsluizen zich open en zo gauw we een droog plaatsje gevonden hebben regent het pijpenstelen maar het deert ons niet, we praten honderduit en laten de bui passeren.
Even verderop nog iets eten in een gezellig restaurantje waar het eten erg lekker was en we door een foutje van de keuken nog een gratis drankje kregen aangeboden en dan weer naar huis toe.
Moe maar voldaan en met z'n allen intens tevreden hoe de dag verlopen was nemen we weer afscheid van elkaar, de thuisblijvers hadden ongelijk, ze misten een prachtige dag...
Geen nood! Vertrekken zullen we! We komen om half negen bij mij samen en stipt op tijd gooien we onze rugzakken stoer in de koffer van de chauffeur.
Zelf ken ik iedereen persoonlijk maar de meiden moeten elkaar nog leren kennen, dat verloopt allemaal super vlotjes, we zaten met z'n allen op dezelfde golflengte, dat voelden we gelijk!
In de auto word er druk over en weer gepraat en voor we het goed en wel beseffen zijn we al op de plaats van vertrek van de wandeling.
De juiste schoenen aantrekken, wandelstokken op de juiste lengte zetten en dan is het tijd voor … een traktatie van de jarige!
Zestig jaar word mijn nieuw vriendinneke maar ze ziet er nog uit als ne vijftigjarige! En ik zeg het niet graag maar ik moet serieus doorstappen om haar te volgen bij het wandelen :-)
Naast mijn nieuw vriendinneke heb ik nog een nieuw vriendinneke bij maar die is al een beetje langer mijn vriendinneke dan de jarige, ze is een dorpsgenoot van me en ze heeft mijn respect want ondanks haar pijnlijke knieën stapt ze toch maar mee vandaag en dat zonder ook maar één keer te klagen!
Dan hebben we nog onze benjamin, zij is de jongste van de groep en ze heeft een klein hartje bij het vertrek , ze is helemaal gene wandelaar maar ze wil haar grenzen verleggen en dit is toch een vrij intensieve wandeling, ze vraagt zich in stilte af of het haar wel gaat lukken...
Met veel smaak verorberen we onze traktatie en dan is het tijd om te vertrekken. Ik leg iedereen uit welke bordjes we moeten volgen en dan gaan we op pad.
Binnen de kortste keren loopt onze benjamin aan de leiding, zelfzeker loopt ze aan de top en leid ons de goeie richting uit.
De jarige en de dorpsgenoot lopen in het midden en ik sluit de rij zodat ik weet dat al mijn schaapkes mee zijn.
We waden hier en daar door het water, steken bruggetjes over, klauteren omhoog over rotsen en genieten van de prachtige natuur. Het weer zit ons mee, niet te warm, niet te koud héél af en toe een zonnetje en soms ook enkele druppels water maar ze storen niet.
Als we een mooie partij rotsen zien zijn we het er samen over eens dat dit de juiste plek is om onze lunch op te eten. Gemoedelijk praten we over van alles en nog wat, we lachen en we grappen veel, het is gewoon gezellig we hebben het met z'n allen naar onze zin en voelen ons uitstekend op ons gemak alsof we elkaar allemaal al jaren kennen. Terwijl we zitten te eten komen er drie vrolijke honden op ons af gedarteld, die wilden ook mee lunchen maar kwamen bedrogen uit, lachend om hun enthousiasme roepen hun baasjes hen tot de orde en druipen ze weer af .
Vol energie zetten we onze tocht verder en genietend van elkaar en de omgeving komen we verbazend vlug weer aan bij vertrek. We hebben toch 8,8 km gestapt maar zijn niet moe genoeg om al weer terug naar huis te gaan, tijd om het dorpke daar eens gaan te verkennen.
We vlijden ons neer op een terraske en beginnen vol overgave plannen te maken over dingen die we nog samen kunnen ondernemen,één ding is zeker wij gaan nog leuke tijden tegemoet!
Als we op het terraske zitten zetten de hemelsluizen zich open en zo gauw we een droog plaatsje gevonden hebben regent het pijpenstelen maar het deert ons niet, we praten honderduit en laten de bui passeren.
Even verderop nog iets eten in een gezellig restaurantje waar het eten erg lekker was en we door een foutje van de keuken nog een gratis drankje kregen aangeboden en dan weer naar huis toe.
Moe maar voldaan en met z'n allen intens tevreden hoe de dag verlopen was nemen we weer afscheid van elkaar, de thuisblijvers hadden ongelijk, ze misten een prachtige dag...
Reacties