Dag van de poetsvrouw...

Donderdagmorgen, kwart voor acht bel ik  aan bij mijn eerste klantje.  Als mijnheer de deur opendoet gaat hij gelijk opzij ten teken dat ik welkom ben en binnen mag komen. Vanuit de living zie  ik recht in de keuken waar de vrouw en de dochter ontbijten. De vrouw staat op, komt naar me toe en verteld me dat het pakje dat op tafel staat voor mij is . Ze zegt dat vandaag de dag van de poetsvrouwen is en om die reden word het pakje mij aangeboden.
Het is voor mij de eerste keer dat ik hoor van de dag van de poetsvrouw maar ik ben wel gecharmeerd en erg blij met de attentie.
We praten nog wat over mijn kwaaltjes en vakantie en dan ga ik vol ijver aan de slag, terwijl ik bezig ben bedenk  dat ik het ook hier met mijn klantje getroffen heb, de mensen hier zijn altijd vriendelijk en opgewekt.Het is altijd opgeruimd en proper als ik aankom en dat maakt dat ik hier een makkelijke kuis heb .
De heer des huizes werkt meestal van thuis uit, werkt in zijn bureau en laat me rustig mijn gangen gaan. Als ik vier uur later gedaan heb roep ik beneden aan de trap dat ik weg ben, ik bedank hem  nog voor het geschenkje, da's graag gedaan zegt hem, we nemen afscheid en ik ga op weg naar mijn volgende klant.
Als ik daar aankom ben ik te laat wegens het drukke verkeer, mijne klant die kinesist is stond op het punt om te vertrekken maar doet nog eerst de deur van slot  voor mij .Als hij daar mee bezig is zegt hij : ik doe de deur vast omdat ik weg ga maar die deur staat nog wagenwijd open en terwijl wijst hij naar de bewuste deur , we moeten allebei lachen om zijn verstrooidheid. Hij vertrekt en ik neem al de spullen bij elkaar om mijn werk te doen. De hond ligt apathisch in zijn mand , hij moet me niet en kijkt me altijd heel nors aan, hij heeft een hekel aan poetsen en verlaat steevast de plaats als ik er met mijn emmer en poetsspullen aankom .Hij loopt dan met stijve poten naar de deur waar hij met een hautaine blik op zijn snuit gaat staan wachten tot ik deze open. Dan stapt hij op z'n dooie gemak  verder zonder mij nog één blik te gunnen want hij wil mij absoluut niet kennen.
Mijne klant komt en gaat maar komt altijd even een praatje maken voor hij weer gaat . Het is ne fietser en meestal gaat hij op donderdag in de namiddag fietsen, de laatste weken heeft hij het weer niet mee en ook vandaag als hij vertrekt vallen er even later dikke druppels  uit de hemel.
De hond komt nu dicht bij mij en kijkt me vriendelijk aan , ik weet dat hij bang is van onweer en vertel hem dat hij maar een beetje bij mij moet komen zitten . Als het even later weer opklaart ben ik weer te min en stapt hij hooghartig bij me weg.
Om vier uur hou ik het voor bekeken en als ik mijne werkzak neem komt ook de hond er weer aan , zwijgend gaat hij voor de grote schuif staan, zijn snoepkes liggen daar in en zonder ook maar één keer te blaffen eet hij gretig uit mijn hand.
Ik haast me om thuis te zijn om vijf uur moet ik in het restaurant zijn waar ik de afwas voor mijn rekening neem. Zoals altijd plagen de koks me, ze kunnen mijn zonen zijn maar we hebben mekaar graag en vrolijk  plaag ik hen terug. Als mijne collega-afwasser er aankomt verdwijn ik naar de andere kant van de keuken waar ook een afwasmachine staat .Ik werk de rest  van de avond stevig door,  om 23 uur klok ik uit , mijne werkdag zit er op nog een beetje  op de pc werken en tijd om gaan te slapen. De dag van de poetsvrouw is voorbij gevlogen...