Mijn moederke....

Zondag ben ik afgesproken met mijn moederke, ze is 85 en woont nog steeds zelfstandig.
Als ik bij haar thuis aankom, kijkt ze naar Colombus en  legt ze me uit dat de slechterik de diamanten in zijne paraplu had verstopt maar dat je Colombus niks wijsmaakt want die lost het allemaal op!
We gaan lunchen vandaag en ik wacht geduldig tot ze zover is, we hebben tijd en na nog een paar verhalen over mensen uit de buurt is ze zo ver om naar de auto te stappen .
Buiten gekomen blijft ze staan en begint ze haar verhaal over de tuin en de tuinman, ik probeer er tussen te komen om te vragen of het hekje dat normaal gesloten is dicht moet maar ik raak er met geen mogelijkheid tussen.
Dan ineens vanuit het niets vraagt ze me waarom het hekje open staat, ik vraag haar of ik het moet sluiten en loop er naartoe, mijn moederke heeft wat moeite met stappen maar daar valt op deze moment weinig van te merken want binnen de kortste keren staat ze achter me aan het hekje.Nu is dat hekje niet makkelijk te sluiten en ze geeft me aanwijzingen van hoe het moet, ik voel me opgejaagd, draai me om naar haar en vertel haar rustig dat ze me niet moet afjagen, dat we alle tijd hebben en dat ik door de week al hard genoeg werk zodat ik het in mijne vrije tijd wat rustiger aan wil doen. Ze bekijkt me, geeft me haar mooiste glimlach en zegt me dat ik gelijk heb.
Ik sleutel nog wat aan dat hekje, krijg het niet helemaal in slot maar mijn moeder besluit dat het zo goed genoeg is en dat we op weg kunnen gaan.
In haar favorieten eetgelegenheid verteld ze honderduit over dingen die haar bezig houden, na het eten besluiten we om naar een winkeltje te rijden , het is een winkeltje waar we al jaren komen en waar ze leuke hebbedingetjes hebben, een beetje zoals de action ge vind er altijd wel iets dat je kan gebruiken.Ze ging voor een handtas en wanneer ze de juiste uitgekozen heeft besluit ze dat het voor haar goed was en we terug kunnen vertrekken. Ze deed nog niet de helft van de winkel!  Ik maan haar aan om toch nog wat verder te kijken want dat ik zelf ook nog wat rond wil zien maar na ene rayon heeft ze het alweer bekeken. Nu heb ik zelf ook gezien wat ik wou zien en we begeven ons naar de kassa.
Daar aangekomen begint ze een praatje met de vrouw achter de kassa en als er geen einde aan lijkt te komen zet ik het karretje al weg en beweeg me verder naar de uitgang. Ze begreep de hint neemt afscheid en volgt me gedwee.
Wanneer ik haar thuis heb afgezet rijd ik naar de ijsboer, ik wou nog langs een vriendin maar hare wagen staat niet op de oprit en ik neem aan dat ze weg is , Een lekker ijsje in mijne body en rustig vervolg ik mijne weg naar huis. Als ik twee fietsers zie herken ik in de ene fietser de vriendin waar ik langs wou gaan en we schateren het uit als ze ook mij herkennen in mijn wagentje . Een praatje en ook zij rijden naar de ijsjesboerderij. Ik volg, ik heb zin in een babbel en terwijl zij hun ijsje lepelen drink ik mijn kopje koffie.We hebben met zijn allen een leuk en ook even een ernstig gesprek en bij het afscheid vertel ik hen dat het mooi is om zulke vrienden te hebben.
Als ik mijn weg naar huis toe hervat ben ik moe maar voldaan, het was een leuk dagje...