mijn leven in een blog

De tweelingkleinzonen en ik liggen nog te slapen als ik tel krijg, verward druk ik de telefoon uit maar direct er na rinkelt hij opnieuw. Het is een nummer dat niet in mijne telefoon staat en wanneer ik mezelf aanmeld hoor ik iemand zeggen dag tante Moni en ik weet gelijk dat het mis is ...en het is ook mis... De stem aan de andere kant van de lijn kan ik niet thuisbrengen, ik hoor hem zeggen dat zijn vader overleden is en hij verteld me hoe het gebeurde maar niks dringt door...ik kan alleen maar zeggen ja en ik leef met u mee maar ik begrijp helemaal niet wat er gezegd word en ik ben helemaal niet mee als we toe leggen Ik sta samen met de jongens op en even later word er gebeld met de tel van mijn broer, als ik afneem zeg ik hallo en de naam van mijn broer, ik word gelijk verbeterd en mijn neef zegt zijne naam en dan valt alles op z'n plaats...mijn broer is vannacht overleden, het gebeurde plotseling en heel onverwacht na een etentje met zijn vrienden kreeg hij een hartaderbre...

Sinds november werk ik zowel full time s'nachts en full time overdag. Donderdag loopt mijn wekkerke af om 20u45 en terwijl ik uit mijn bed stap bedenk ik me dat dit alweer de laatste nacht van de week is. De tijd raast voorbij, ik begin op zondagavond , ik zucht en het is ineens vrijdagmiddag en mijn weekend kan beginnen. Na mijn douchke donderdag maak ik mijn schoofzak voor de nacht, ga nog even op de pc en dan is het tijd om te starten. In de wagen zing ik luidkeels" i can't live", een liedje dat al wekenlang door mijne kop speelt samen met "la ballade". Aangekomen spoed ik mij naar de refter waar ik iedereen begroet en vriendelijk word  terug gegroet, de rokers zitten nog beneden en die zal ik later zien. Ik voel mij hier goed, iedereen is vriendelijk en ik voel me gewaardeerd en gerespecteerd en ik neem plaats op mijn vaste plekje. Alleen aan mijn tafel heb ik alle vrijheid om rustig mijne gsm na te kijken op berichtjes en meldingen. Dan is het tij...