Nen beer...
Voor vandaag had ik mezelf beloofd om gaan te fietsen maar vanmorgen had ik meer zin om te wandelen dan te fietsen.
Ik ken mezelf al stillekens aan genoeg om te weten dat ik geen zin heb omdat ik niet meer dat vertrouwen heb in mezelf dat ik nog wel zo ver kan fietsen als vroeger. Een beetje bang om moe te worden zeg maar ...Met dat in gedachten ga ik eens kijken bij fietsenknooppunt of daar een toerke bij zit dat vertrekt vanuit Herentals en ong 100 km is want die afstand wil ik fietsen.
De langste die ik kan vinden is ong 60 km , dat is 40 km te weinig dus kijk ik verder of ik zelf een toerke in mekaar kan steken zodat ik een doel heb om te fietsen want zo in't wilde weg fietsen om te fietsen dat is niet echt mijn ding. Het lukt me allemaal niet echt en ik surf naar wandelpunten om te zien hoe ik daar mijn toeren in elkaar steek.
De goesting om te fietsen is er nog steeds niet en wanneer ik enkele wandelpunten bij elkaar sprokkel denk ik dat wandelen mij vandaag beter ligt dan fietsen. Ik maak mijn keuze, besluit gaan te wandelen en maak mijn toerke rond op 23,5 km. Dat is wel redelijk ver maar het is nog vroeg en ik heb al de tijd. Met een paar fleskes water in mijne rugzak en nog wat attributen, mijne gsm en mijn blad met knooppunten ben ik klaar om te vertrekken.
Bij het eerste knooppunt zit ik al gelijk in het bos dat achter mijne hoek ligt en ik geniet van de geur en de vogeltjes die hun lied zingen als ik er langs loop. Een gele vlinder fladdert voor me uit , sinds ik in Kroatie was op een wandeling en er een grote vlinder steeds weer naar me toe kwam en uiteindelijk op mijn hand ging zitten denk ik dat een vlinder een reïncarnatie is van een vrouw die kort daarvoor gestorven was . Sindsdien kom ik steeds weer vlinders tegen die me lijken te vergezellen , zelfs op de top van Mulhacen de berg die ik in Spanje samen met 2 vrienden beklom, ook daar op die hoogte kwam een vlinder me gedag zeggen.
Ik begroet in gedachten de vlinder en vrolijk stap ik verder en volg de knooppunten, na vier km moet ik naar knooppunt 25 maar op de paal staat dat 25 is afgesloten. Daar sta ik nu schoon met alleen maar de nummers en geen kaart van de wandeling. Op de paal staat nog een nummer dat ik ook op mijn blad heb en ik stap die richting uit. Ondertussen reken ik uit dat ik op die manier zo maar eventjes 7 km afsnij van de wandeling, dat zal hier rap gedaan zijn !
Aangekomen op het volgende knooppunt heb ik geen enkel nummer op mijn blad dat ook op de paal staat en spijtig bedenk ik me dat ik precies in de wandelknooppunten ook niet zo heel slim ben net als in de fietsenknooppunten. Ik laat het aan mijn hartje niet komen, ik kwam een paar herkenningspunten tegen en weet dat ik niet zo heel ver van huis ben en sla een weg in die me verder door het bos leid.
Mijn gedachten gaan de vrije loop en ik denk aan al de wandelvriendinnetjes en vriendjes die mij in al die jaren vergezelde, ze maakten ieder op zich elke wandeling extra leuk .Vandaag geniet ik van mijn alleen zijn en bekijk ik elke knooppuntenpaal argwanend . Ineens trekt er één knooppuntenpaal mijn extra aandacht, ik neem mijn blad er terug bij en ja hoor ! Het cijfer dat naar het volgende knooppunt leid staat ook op mijn papier ! Blij stap ik voort en reken uit dat ik nog eens 5 km afsneed ! En de vlinder fladdert mee !
Van de ene paal naar de volgende en dan heb ik weer terug hetzelfde probleem dat de cijfers die de paal aanduid niet op mijn blad staan , ik heb het wat gehad nu, ben 2 km van thuis af en ga richting huis. De volgende keer als ik een wandeling uitstippel kan ik ze beter punt na punt uitstippelen ipv een paar punten over te slaan en de pc te vertrouwen dat hij de punten tussenin en vanzelf aan toevoegt .
Onderweg sla ik toch weer een padje in en ik loop naast de kleine nete een rivierke dat door Herentals stroomt, ik ga nog 10 km aan mijn wandeling breien, denk na , filosofeer en probeer dingen te plaatsen die nog niet helemaal afgerond zijn.
Als ik op een kruispunt kom sla ik een weg in die ik niet ken en ga terug richting huiswaarts.
Onderweg kom ik een boerderij tegen en zie zowaar een duivenkot waarvan ik dacht dat die ondertussen ook al niet meer bestonden en dan ...dan zie ik hem ! Een bruine beer die iets van de grond eet ! Ik wrijf mijn ogen want ik zit nog steeds in Herentals waar geen beren leven maar als ik mijn ogen gewreven heb zie ik nog steeds de beer ! Ik schud mijn hoofd , sluit mijn ogen en open ze opnieuw, vertel mezelf dat mijn ogen niet meer zo goed zijn en wrijf ze nog een keer, kijk terug in de goeie richting maar hij staat er nog steeds ...ik neem een foto en vergroot ze en ja hoor ! volgens mij zie ik een beer !
Nu ik weet dat ik niet droom vervolg ik mijn weg naar huis toe, daar aangekomen klok ik af op 18,5 km , het zijn niet de beoogde 23,5 maar ik ben tevreden ...
Ik ken mezelf al stillekens aan genoeg om te weten dat ik geen zin heb omdat ik niet meer dat vertrouwen heb in mezelf dat ik nog wel zo ver kan fietsen als vroeger. Een beetje bang om moe te worden zeg maar ...Met dat in gedachten ga ik eens kijken bij fietsenknooppunt of daar een toerke bij zit dat vertrekt vanuit Herentals en ong 100 km is want die afstand wil ik fietsen.
De langste die ik kan vinden is ong 60 km , dat is 40 km te weinig dus kijk ik verder of ik zelf een toerke in mekaar kan steken zodat ik een doel heb om te fietsen want zo in't wilde weg fietsen om te fietsen dat is niet echt mijn ding. Het lukt me allemaal niet echt en ik surf naar wandelpunten om te zien hoe ik daar mijn toeren in elkaar steek.
De goesting om te fietsen is er nog steeds niet en wanneer ik enkele wandelpunten bij elkaar sprokkel denk ik dat wandelen mij vandaag beter ligt dan fietsen. Ik maak mijn keuze, besluit gaan te wandelen en maak mijn toerke rond op 23,5 km. Dat is wel redelijk ver maar het is nog vroeg en ik heb al de tijd. Met een paar fleskes water in mijne rugzak en nog wat attributen, mijne gsm en mijn blad met knooppunten ben ik klaar om te vertrekken.
Bij het eerste knooppunt zit ik al gelijk in het bos dat achter mijne hoek ligt en ik geniet van de geur en de vogeltjes die hun lied zingen als ik er langs loop. Een gele vlinder fladdert voor me uit , sinds ik in Kroatie was op een wandeling en er een grote vlinder steeds weer naar me toe kwam en uiteindelijk op mijn hand ging zitten denk ik dat een vlinder een reïncarnatie is van een vrouw die kort daarvoor gestorven was . Sindsdien kom ik steeds weer vlinders tegen die me lijken te vergezellen , zelfs op de top van Mulhacen de berg die ik in Spanje samen met 2 vrienden beklom, ook daar op die hoogte kwam een vlinder me gedag zeggen.
Ik begroet in gedachten de vlinder en vrolijk stap ik verder en volg de knooppunten, na vier km moet ik naar knooppunt 25 maar op de paal staat dat 25 is afgesloten. Daar sta ik nu schoon met alleen maar de nummers en geen kaart van de wandeling. Op de paal staat nog een nummer dat ik ook op mijn blad heb en ik stap die richting uit. Ondertussen reken ik uit dat ik op die manier zo maar eventjes 7 km afsnij van de wandeling, dat zal hier rap gedaan zijn !
Aangekomen op het volgende knooppunt heb ik geen enkel nummer op mijn blad dat ook op de paal staat en spijtig bedenk ik me dat ik precies in de wandelknooppunten ook niet zo heel slim ben net als in de fietsenknooppunten. Ik laat het aan mijn hartje niet komen, ik kwam een paar herkenningspunten tegen en weet dat ik niet zo heel ver van huis ben en sla een weg in die me verder door het bos leid.
Mijn gedachten gaan de vrije loop en ik denk aan al de wandelvriendinnetjes en vriendjes die mij in al die jaren vergezelde, ze maakten ieder op zich elke wandeling extra leuk .Vandaag geniet ik van mijn alleen zijn en bekijk ik elke knooppuntenpaal argwanend . Ineens trekt er één knooppuntenpaal mijn extra aandacht, ik neem mijn blad er terug bij en ja hoor ! Het cijfer dat naar het volgende knooppunt leid staat ook op mijn papier ! Blij stap ik voort en reken uit dat ik nog eens 5 km afsneed ! En de vlinder fladdert mee !
Van de ene paal naar de volgende en dan heb ik weer terug hetzelfde probleem dat de cijfers die de paal aanduid niet op mijn blad staan , ik heb het wat gehad nu, ben 2 km van thuis af en ga richting huis. De volgende keer als ik een wandeling uitstippel kan ik ze beter punt na punt uitstippelen ipv een paar punten over te slaan en de pc te vertrouwen dat hij de punten tussenin en vanzelf aan toevoegt .
Onderweg sla ik toch weer een padje in en ik loop naast de kleine nete een rivierke dat door Herentals stroomt, ik ga nog 10 km aan mijn wandeling breien, denk na , filosofeer en probeer dingen te plaatsen die nog niet helemaal afgerond zijn.
Als ik op een kruispunt kom sla ik een weg in die ik niet ken en ga terug richting huiswaarts.
Onderweg kom ik een boerderij tegen en zie zowaar een duivenkot waarvan ik dacht dat die ondertussen ook al niet meer bestonden en dan ...dan zie ik hem ! Een bruine beer die iets van de grond eet ! Ik wrijf mijn ogen want ik zit nog steeds in Herentals waar geen beren leven maar als ik mijn ogen gewreven heb zie ik nog steeds de beer ! Ik schud mijn hoofd , sluit mijn ogen en open ze opnieuw, vertel mezelf dat mijn ogen niet meer zo goed zijn en wrijf ze nog een keer, kijk terug in de goeie richting maar hij staat er nog steeds ...ik neem een foto en vergroot ze en ja hoor ! volgens mij zie ik een beer !
Nu ik weet dat ik niet droom vervolg ik mijn weg naar huis toe, daar aangekomen klok ik af op 18,5 km , het zijn niet de beoogde 23,5 maar ik ben tevreden ...
Reacties