"puur figuur" week 1

 Het is maandag, morgen wil ik graag starten met gezond eten en het boek van "puur figuur" volgen waar de gerechten in staan voor vijf volle weken eetfestijn. 

Ik heb dat nodig want hoewel ik niet slecht kook en ook mijn visite altijd netjes hun bord leeg eet weet ik absoluut niet hoe ik aan gezond koken moet beginnen. 

Voor mij betekend dat afgekookte groenten met gegrilde vis of vlees en dat komt niet goed want dat ben ik binnen de kortste keren beu, ik ben Bourgondiër, ik wil vooral lekker eten en dat is iets wat het boek me beloofd, de foto's van de gerechten laten me watertanden en maken dat ik er zin in heb om te starten. 

Laat ik mezelf eerst even voorstellen, ik ben Moni, 60 jaar, al vele jaren single, moeder van drie toffe kinderen en grootmoeder van 6 geweldige kleinkinderen. Ik werk in de vaste nacht als orderpicker, dat betekend dat ik de spulletjes bij elkaar zoek die online besteld worden en naar de mensen thuis worden gestuurd. Wij werken voor een bedrijf van sportkledij en ook nog voor een paar grote kledingwinkels. Als orderpicker stap ik de ganse nacht en kom ik tussen de 20 en de 30 000 stappen per dag. Als ik op de inpak word weggezet kom ik tussen de 8 en de 10 000 stappen.

Vermits ik graag beweeg vind ik mijn job erg leuk en met de collega's word er ook heel wat afgelachen. 

Ik ben vrij sportief en heb thuis een crosstrainer, loopband en Power Plate staan die ik de laatste drie jaar enkel aanraak om het stof weg te nemen. Verder fiets ik graag en maakte ik graag erg lange tochten. Maakte, drie jaar geleden kreeg ik een ongeval met mijne fiets, brak tien ribben en mijn schouder en sindsdien ben ik niet alleen mijne fysiek maar ook mijn laag gewicht kwijt! Ik kwam 8 kilo bij die ik er maar niet terug af krijg maar waar ik nu resoluut verandering in wil brengen door gezond gaan te eten.

Gewapend met mijn boodschappenlijstje trek ik naar AH, ik ben Belgische en het leek me beter om alles in een Nederlandse winkel in te kopen. De AH zijn ook in België goed vertegenwoordigd, erg ver hoef ik niet te rijden.

Heel geconcentreerd zoek ik alles op wat op mijn lijstje staat, sommige dingen ken ik niet eens maar na lang zoeken heb ik alles bij elkaar en kan ik weer terug huiswaarts keren.

Thuis berg ik alles op en zo staat alles klaar om dinsdagmorgen te starten. Ik stap op de weegschaal, neem enkele foto's er niet naar kijkend of ik vanuit de goeie kant getrokken word en voor de verandering trek ik ook mijne buik niet in als ik afdruk. 

Tijdens de nacht eet ik een laatste stuk chocolade en een beetje bang denk ik aan de tijd die komen gaat. Heel veel van de ingrediënten eet ik nooit en heb ik ook niet de behoefte om ze gaan te eten. Ik besluit om er niet meer over na te denken, het van me af te zetten en er straks gewoon voor te gaan. De muziek gaat op en op de tonen van" I have a dream "begin ik mijn orders bij elkaar te zoeken en werk me naar de morgen toe.

Thuisgekomen maak ik direct mijn ontbijt klaar terwijl de koffie doorloopt. Een beetje sceptisch bekijk ik de Griekse kaas  die ik vermengd heb met de kiwi, de noten enz. De eerste hap gaat naar mijne mond en ...is verrassend lekker ! Ik eet met veel smaak mijn potje leeg en vind het veel lekkerder dan mijn ongezond ontbijt! Hoewel ik anders veel meer eet heb ik voldoende gegeten en dan is het de hoogste tijd om in mijn bed te kruipen...

Ook de andere maaltijden zijn erg lekker en zelfs dingen die ik normaal niet lust gaan met smaak binnen. Ik vind de hoeveelheden van de lunch en diner wel erg groot maar met genoeg tijd krijg ik het allemaal weggewerkt. De eerste nacht tijdens het werk had ik een lunch meegenomen maar dat was niet bevallen, op de korte tijd (20 min grote pauze) moest ik echt alles binnen schrokken en nadien zat ik te dik om comfortabel te werken. Nu neem ik de tussendoortjes mee voor s' nachts, dat werkt beter.

De eerste nacht als een collega mij een snoepke aanbied zeg ik resoluut nee en vertel haar dat dit nu niet in mijn eetwijze past maar ik heb er ook geen zin in wat raar is want chocolade sla ik normaal nooit af. Ze is de enige die ik vertelde over mijn anders eten en niet begrijpend kijkt ze me aan. Vijf weken zeg ik ! vijf weken wil ik dit bekijken en alles doen zoals het hoort en daarna wil ik wel een snoepje van je aannemen maar niet nu. Stout kijkt ze me aan en zegt me dat ze me dan een ganse zak snoepkes cadeau zal doen, terwijl ik haar lachend vertel dat ze wel een erg slecht karakter heeft loopt ze blij weg mij trots achterlatend  dat ik dit zo mooi oploste.

De nacht  er na toont ze me haar lunch en verteld me dat die erg gezond is , ik kijk, keur en glimlach en heb het hart niet om te zeggen dat de aardappels fout zijn in mijn manier van eten. Dit is haar eten ik hoef het niet op te eten en zij heeft als volwassene een kindermaatje dus het zit wel goed. Prijzend zeg ik haar dat ze goed bezig is en laat haar achter met een goed gevoel, ze doet haar best en ik wil haar spontaniteit niet stukmaken en de gemoedelijke sfeer tussen ons behouden.  Geamuseerd bedenk ik me dat ik mensen altijd beïnvloed , meestal is dat met sporten, als ik nieuwe mensen leer kennen beginnen die na mijn sportverhalen spontaan meer gaan te bewegen  iets wat ik fantastisch vind en waar ik hen ook in aanmoedig ook al is het maar een kwartier dat ze bewegen dat maakt op een ganse week wel 1u 45 min en dat is altijd een prestatie!

Nu merk ik dat de collega die erg mager is mij ook als voorbeeld stelt, niet omdat ze wil vermageren , ze heeft geen magerzucht, maar enkel omdat ze gezond wil koken voor haar en haar gezinnetje , het ontroerd me.. ze is Portugese en mist haar moeder die nog in Portugal woont en ik denk dat ze mij een beetje als vervanging van haar moeder ziet en mij als voorbeeld stelt, moederlijk vertel ik haar dat gezond eten nooit kwaad kan.

Donderdag ga ik na een lange tijd terug zwemmen met 2 vriendinnen, vroeger zwommen we elke 2 weken maar wegens de corona kon dit niet meer. Deze week zwommen de scholen niet en konden we een plaatske reserveren. Ik kijk er naar uit zowel naar de sport als naar de vriendinnen die ik lange tijd niet zag. 

Ik had maar vier uur slaap, wat op zich voldoende is voor mij omdat ik later altijd nog even terug kan gaan slapen maar deze keer sliep ik niet , mijne voet doet erg veel pijn en pijnstillers lijken niet te helpen. Hij houd me wakker maar ik besluit toch gaan te zwemmen omdat ik de meiden zo gemist heb en ook de sport wil, misschien dat het water de pijn in mijne voet wegneemt. 

Al op de parking verteld de ene vriendin trots dat ze iets bij heeft voor na het zwemmen en bezorgd vraag ik me af waarom mensen mij altijd vol met eten willen stoppen. Tijdens het zwemmen vergeet ik het en samen zwemmen we al pratend een uurtje onze baantjes. Ik heb niet verteld over mijn gezond eten, ik moet er zelf nog wat aan wennen en pas wanneer ik alles onder de knie heb en resultaat zie kom ik er mee naar buiten. Ik wil het lekkers niet weigeren omdat ik dat als een belediging naar haar toe zie, ze is erg lief, ik ken haar in haar verwennerijen en had vooraf kunnen  aangeven dat ik geen extra-tje wil na het zwemmen en troost mezelf dat het vast iets gezond is omdat zij dat ook erg belangrijk vind. Terug bij de auto haalt ze een mooi doosje boven waar drie heerlijke cup cakes inzitten, ik mag als eerste kiezen, vol verwachting kijken alle drie de cups mij aan en ongegeneerd kies ik de mooiste er uit. Bij de eerste hap proef ik verbaasd de suiker maar al snel willen mijn smaakpapillen meer en in geen tijd speel ik de hele cup naar binnen me bedenkend dat een keer zondigen geen kwaad kan en ik  de draad gewoon weer opneem na de cup cake.

Wanneer ik naar huis rij ben ik moe en ik zie er tegen op om boodschappen gaan te doen .S'avonds heb ik een afspraak bij de dokter, ik besluit om de boodschappen te laten voor wat ze zijn en naar huis te rijden en nog wat te rusten voor ik bij de dokter langsga. 

Mijne voet voelt te pijnlijk om recht te staan en eten te maken en omdat ik toch al de mist in ging haal ik het laatste groot pak chips uit de kast en verorber het terwijl ik tv kijk. Morgen is er een nieuwe dag en start ik weer terug nadat ik boodschappen gedaan heb. Ook de laatste pizza volgt nog en waar die anders altijd héél lekker smaakt proef ik nu de olie en het vet, zou het kunnen dat mijne smaak op zo een korte tijd al veranderd is?

De dokter schrijft me 10 dagen rust voor en medicatie en dan zullen we het bekijken op termijn, het vele stappen heeft mijne voet vermoeid en gezorgd voor een ontstoken pees.

Terug thuis kleed ik me om om gaan te slapen en besluit ik de weegschaal terug te voorschijn te nemen. Ik had ze weggezet omdat ik weeg-verslavend ben maar nu hoop ik dat ze me gaat motiveren om door te gaan met het gezond eten. Ondanks mijn ongezond eten ben ik toch één kilo kwijt! Terug omschakelen gaat niet moeilijk zijn volgens mij omdat ik meer voldoening haal uit de menu's van het boek. Ik bedoel dat het lekkerder smaakt dan de chips en de pizza die ik at, slapen nu, morgen is er een nieuwe dag en een nieuwe start.

De dag nadien heb ik helemaal geen zin of motivatie om het boek te volgen, ik voel me stil bedroefd en weet niet wat er aan de hand is. Er is geen reden voor verdriet en ik begrijp ook niet waarom ik geen zin heb in het boek, ik vond het eten erg lekker, was er zelfs helemaal weg van ! en nu heb ik zo een tegenzin... 

Ik besluit te ontbijten vanuit het boek, nadien voor mijn moeder gaan te winkelen, bij haar langs te gaan en daarna voor mezelf gaan te winkelen. Nadat ik wat klusjes in huis deed bij mijn moeder vraagt ze me om samen te eten maar dat weiger ik, hoewel ik er niet zo'n zin in heb vandaag neem ik me voor om toch het boek te blijven volgen, de gerechten zijn lekker, ik moet niet flauw doen en bedenk dat dit misschien een fase is waar ik even doorheen moet.

Zaterdag, Ik volg het boek en eet weer met smaak  maar het stil verdriet dat ik niet begrijp blijft op de achtergrond aanwezig, ik wil mijn koppeke op een schouder leggen, getroost worden en ben jaloers als ik op de tv mensen zie knuffelen. Ik ben veroordeeld tot rust maar ga toch even de deur uit om Kerstinkopen te doen. De frisse lucht doet me goed en de rest van de dag hang ik op de bank om mijne voet die iets beter is de nodige rust te gunnen. 

Zondag, ik ben vroeg wakker en plant me op de sofa om tv te kijken, ik kijk graag naar programma's waar mensen die erg obees zijn  (250 kilo of méér wegen) trachten hun leven weer op de rails te krijgen. Ze doen dit met een operatie maar moeten zelf de nodige inspanningen leveren wat echt niet makkelijk is. Bij de omschakeling naar gezond eten die aan de operatie vooraf gaat hebben ze moeite om de knop om te schakelen en lukt dit de meeste vaak pas na enkele maanden. Ik voel een grote bewondering voor de mensen die het wél lukt en ben samen met hen blij over de vooruitgang die ze maken. Niet alleen met hun figuur, deze mensen zijn vaak aan huis gekluisterd door hun gewicht en ontdekken de buitenwereld meer en meer nadat hun kilo's verdwijnen, ze moeten vaak meer dan 200 kilo afvallen en dat lukt hen met vallen en opstaan en ik doe moeilijk over 8 kilo...

Ik begrijp nu mijn stil verdriet, doordat ik anders ga eten neem ik afscheid van mijn goede vriend "ongezond" die me steunde in alles wat ik deed. Het teveel en ongezond eten gaf me troost als ik me ongelukkig voelde, het maakte me gelukkig om samen met vrienden en familie te tafelen en na de vele sport activiteiten stond er vaak iets lekkers op het programma.  De babbelsessies met mijn vrienden gingen ook meestal gepaard met iets dat onze smaakpapillen verwende. Mijn goede vriend "ongezond" was erg aanwezig in mijn leven en het gemis maakt me stil bedroefd. Nu ik mijn gemis begrijp denk ik dat ik mijne knop op gezond moet zetten, dat ik het ook niet belangrijk moet vinden om af te vallen maar gewoon lief voor mijn lichaam moet zijn met de juiste voeding. Vriendin "gezond" is geboren!

Als afscheid van mijn goede vriend"ongezond" brand ik een kaarsje en hoop hem op die manier het plaatsje te geven waar die voortaan hoort. 

Ik neem me voor om vandaag 20 min op de crosstrainer te gaan en ook om 10 000 stappen te doen vandaag, sport verzet mijn zinnen, maakt een geluks hormoon vrij en zal me beter doen voelen. Bovendien wil ik ondanks mijne voet toch minstens 10 000 stappen doen omdat anders de overgang wanneer ik terug ga werken te groot zal zijn. 

Ook nu smaakt het eten me weer, heb ik genoeg gegeten en geen behoefte om ongezonde dingen te eten.

Maandag, morgen is de eerste week al om. Vanmorgen at ik de bananen-pannenkoek en ben er helemaal weg van ! Op het einde van de maand komen mijn tweelingkleinzonen van 5 jaar  4 dagen logeren en deze pannenkoek word één van ons ontbijtjes. Ik weet nog niet goed hoe ik het die 4 dagen moet gaan doen, voor mezelf wil ik het graag gezond houden maar voor de jongens ben ik er niet uit. Ik wil vooral dat ze alles wat ik hen geef met smaak opeten . Komt tijd komt raad ....

In mijn badkamer heb ik 2 spiegeldeuren van de grond tot het plafond, het is erg mooi en verbergt als ik ze sluit mijn spulletjes in de kast maar telkens als ik mijn bad of de douche uitkom is het erg confronterend om mijn naakte lichaam te zien. Als ik het bad uitstap gaan als vanzelf mijn ogen naar mijn dijen, misschien verbeeld ik het me maar ze lijken iets minder rond. Morgen ga ik me meten!

Dinsdagmorgen! Ik word wakker om 4 uur, lui doezel ik in mijn bed en laat mijn gedachten stil op gang komen. Ik wil graag nog wat slapen maar moet er even uit om gaan te plassen. Onderweg naar het toilet besef ik dat er een week gezond eten voorbij is, ik ben ineens klaarwakker! Neem onderweg de lintmeter die al klaar lag, zet de weegschaal op aan , besef dat ik beter eerst kan gaan plassen omdat het minder gewicht is en alle beetjes helpen! En dan is er de grote moment van de dag....

De weegschaal geeft 1,5 kilo minder gewicht aan , op mijn lende verloor ik 8cm , op de heupen 3 cm, de bil 3 cm en de arm was gek genoeg 2 cm meer. Zeer tevreden nestel ik me in de sofa om mijn blogje van deze week af te maken. Slapen doe ik niet meer d'r valt vandaag nog genoeg te doen om mijne dag rond te krijgen.

Ik had mezelf voorgenomen om me te focussen op het gezond eten en leven in plaats van op het gewicht maar het gewicht blijft toch nog belangrijk en het gewichtverlies maakt dat ik seffens vol goeie moed mijn ontbijt van week 2 ga klaar maken, tevreden berg ik de lintmeter weer weg voor nog een weekje ...