puur figuur week 3 ...

 Week 3 begint hetzelfde als de vorige 2 weken, na een lekker ontbijtje met hüttenkäse, pecannoten en een fruitje dat ik nog had liggen kruip ik voldaan mijn bed in.

Als ik vier uur later wakker word zie ik dat mijn moeder gebeld heeft, ze mag vandaag het ziekenhuis verlaten en de afspraak is dat ik ze naar huis terug breng. Wanneer ik in het ziekenhuis aankom en haar spulletjes bijeenzoek en inpak geeft ze me vriendelijk instructies hoe ik alles moet inpakken en wegsteken. Glimlachend hoor ik haar aan en bedenk geamuseerd dat ze weer helemaal de oude is . In de wagen babbelt  ze er op los alsof ze een ganse week op vakantie was in plaats van in het ziekenhuis, ik laat haar praten, een heel verschil met het stille wezentje dat ik een week eerder naast me in de auto had.

Ik sla al haar koekjes en lekkernijen af die ze me wil aanbieden en rij terug huiswaarts als ze op punt staat om in te dommelen met een snorrende kat op hare schoot, het leven is weer bij het vertrouwde oude en de rust voor mijn zus, schoonzus en mezelf keert weer terug.

Thuis maak ik een ovenschotel klaar en merk nu voor de 2e keer dat het niet helemaal lukt, mijne oven is een combi- microgolf en het is duidelijk dat ik toch moet zoeken naar de juiste tijden en warmte aangepast aan mijne microgolf. Desalniettemin is het met alle smaken die elkaar kruisen toch lekker en eet ik netjes mijn bord leeg. Nog even mijn bed in voor ik de nacht inga.

Het lijkt deze week normaal om telkens maar  vier uur te slapen, ook op woensdag heb ik  maar vier uurtjes slaap. Ik voel ik mij daar niet slecht bij en mijn energie blijft op peil. Vandaag is speciaal ,ik werk niet meer de rest van het jaar en  de tweelingkleinzonen, die we de jongens noemen  komen enkele dagen logeren, het word een hele uitdaging om gezond te eten samen met hen. Het zijn gelukkig alleseters, daarbij zijn ze beiden ook fan van me en  volgen mij in veel dingen die ik doe en eet . 

Ik zoek gerechten bij elkaar naar hun kindermond en noteer de boodschappen die ik moet doen voor de dagen dat ze hier zijn.  Het is een hele klus en ik ben" puur figuur "dankbaar dat dit werkje ons uit de hand word genomen  door de boodschappenlijstjes die we maar gewoon hebben te volgen. Ik heb het zo geregeld dat ik gezond kan blijven eten en voor hen hier en daar een aanpassing doe in hun noden.  Het is spannend en ik hoop  dat ze alles lusten wat ik hen voorzet.

Het eerste avondmaal is alvast geslaagd ! Voor vanavond had ik  op internet een maaltijd opgezocht en voor een quiche gekozen met spinazie en gerookte zalm. Misschien was dit niet helemaal  koolhydraatarm maar het was dan toch gezonder dan een bord frieten met mayonaise en een frikandel. Voor de volgende drie dagen heb ik maaltijden uit het boek van PF gekozen , zo ook de ontbijten en de lunch voor iedere dag . 

We zijn nu zaterdag en de dagen zijn tot hier toe goed verlopen met de jongens. Ze eten niet alles en dat hoeft ook niet, ze weten dat er altijd een alternatief is voor hen als ze iets niet lusten. Wel proeven ze overal van, laten de smaken in hun mond passeren en na het doorslikken vertellen ze wat ze er van vinden. Dat vind ik al heel wat voor 5 jarigen, ik ben dan ook erg trots op hen! Zelf eet ik netjes uit het boek, sla de normale tussendoortjes over maar eet wel elke dag een bananenijsje dat ik samen met de kinderen maakte en erg lekker is.

Bewegen zoals ik normaal doe zit er nu niet in maar ik ben wel de ganse dag in de weer. Ik stap over en tussen speelgoed en kinderlijfjes, doe wasjes en plasjes en verdeel mijn aandacht tussen de 2 jongens. De jongens houden net als ik van wandelen en s'avonds gaan we de lichtjeswandeling maken, ze vinden het fantastisch en ook spannend als we een gedeelte met de zaklamp in een donker bos moeten doorkruisen! Ik voel me gelukkig en blij en kom zo ook aan mijn stappen in de wandeling van 5 km een hele trip voor de jongens maar ze blijven alert. De afspraak is als er één zegt dat hij moe is we de korst mogelijke weg naar huis nemen dat nooit zo heel ver weg is maar ze praten niet over moe zijn.

Zondag is de laatste dag met de kinderen, het ontbijt lusten ze niet maar de kippenburger die vanmiddag op het menu staat zal d'r wel ingaan! Ik kocht voor hen speciale aardappeltjes in de vorm van een gezichtje die ze erg leuk en lekker vinden, ikzelf hou me aan het boek.

Ik voel me een beetje verloren als ik hun bed afbreek en mijn kamer terug in de oude staat breng. Bij alles wat we doen denk ik hun laatste badje, een laatste wandeling enz. Ze kijken  er naar uit wanneer de mama hen komt ophalen en dat is goed. Een kind hoort blij te zijn als ze één van de ouders zien maar  dat neemt niet weg dat ik ze ga missen.  Ik heb genoten van elke moment en vond het helemaal niet erg om gedeeltelijk anders voor hen te koken. Als ze straks weg zijn zal ik nog even gaan slapen voordat ik deze nacht ga werken en alles weer terug als vanouds word.

Op maandag krijg ik te maken met een stress-moment en waar ik dan normaal naar een zak chips of andere zoete dingen grijp denk ik er nu in de verste verte niet aan om troostvoeding te nemen. Het betekend dat mijn knopke is omgedraaid. Stress situaties zullen er altijd zijn, dat hoort bij het leven soms wat meer dan anders maar dat mag geen reden of excuus zijn om meer te eten en ondanks alles ben ik toch trots dat het zelfs makkelijk is om niet te schranzen.

Dinsdagmorgen als ik thuiskom ga ik recht richting badkamer om me te wegen, de weegschaal geeft 1,2 kg minder aan! Het gaat niet supersnel maar ik ben tevreden met hoe het gaat en ook supertrots dat ik toch weer minder weeg ...