mijn leven in een blog

 Ik word wakker van een whats app, iemand denkt op deze speciale dag aan me... Nieuwsgierig open ik de app en ja hoor! mijn eerste vriendschapsvalentijntje is binnen! Vriendelijk en beleefd beantwoord ik de sms en een beetje jaloers denk ik aan al de koppeltjes die een echte valentijn hebben vandaag.  Het is een cliché, ik gun het al mijn vrienden en vriendinnen  uit de grond van mijn hart dat ze hun liefde tegen kwamen en gelukkig zijn in hun relatie maar soms héél soms zou ik even in hun plaats willen zijn... Ik zou de liefde willen voelen in een knuffel die warm en gemeend is, ik zou de sterke band willen voelen die verteld dat je maatjes bent door dik en dun...  Ik zou een hand willen nemen en ze troostend op mijn hartje willen leggen als balsem op mijn stil verdriet dat maar niet wil wijken... Ik wil mijne partner verwennen, ontbijt voor hem klaarmaken  en daarna samen lange avontuurlijke; wandelingen maken en als 2 dikke vrienden naast elkaar op een rotsbl...

 Al maanden zit ik er op te wachten! Ik erger me aan de eelt aan mijn voeten, ik deed tijdens de lock down al die maanden wat ik kon, probeerde de eelt weg te werken, mijn teennagels te knippen maar na een paar intensieve pogingen moest ik mezelf bekennen dat ik er niks van terecht breng. Mijn teennagels die na de pedicure altijd mooi rond ogen hebben bij mij een brokkelige vorm met puntige uitsteeksels en een beetje beschaamd denk ik aan de uitspraak van één van mijn kleinkinderen die mijn tenen "oude mensen tenen" noemde...  Ik hou ook van een mooi kleurtje op mijn teennagels(ook wel een beetje omwille van die uitspraak van het bewuste kleinkind) maar daar ben ik niet eens zelf aan begonnen...ik herinner me het geknoei van de laatste keer, ik zie het allemaal niet meer zo helder en had overal kleur op mijn voeten behalve op mijn nagels, mijn teennagels verven durf ik dus niet meer, ne vijfjarige is daar stukken beter in dan ik! Sinds kort mag de pedicure terug haar werk bep...