ne paraplu...

 Het is voor iedereen warm en we zoeken het liefst een koel plekske op . Nu heb ik geluk want in mijn appartement krijg ik de zon pas rond een uur of 3 op mijn terras. Maar ook dan geeft de zon nog veel warmte en wil ik het binnen fris houden moet ik zowel de jaloezieën als de gordijnen dicht doen .  Ook TV kijken met de jaloezieën open  lukt niet omdat de zon er op staat.

Als ik voor de zoveelste keer met een zucht de gordijnen sluit denk ik : dit kan zo niet meer langer... Vanaf 3 uur kan ik niet meer op mijn terras wegens de hitte en ik wil ook helemaal niet mijn gordijnen dicht want dat maakt het allemaal zo donker ! Bovendien wil ik verse lucht die circuleert en een blik uit mijn raam werpen als ik een trein hoor passeren die naar zijn bestemming spoort.

Op mijne gsm  bekijk ik het aanbod van parasols en de voeten en ik vind online mijn goesting die ook betaalbaar is en bestel gelijk mijn ding.

Enkele dagen later word "mijn pakske" geleverd en goegezind omdat online bestellen toch een snelle levering geeft en alles aan de deur brengt sleur ik mijn pakskes onhandig mijn appartement binnen . Ik leg de deurmat die zichzelf ook uitnodigde om binnen te komen samen met de paraplu met een flinstone-gevoel terug buiten en sluit de deur. 

Binnen open ik vol verwachting mijn pakskes, bekijk vluchtig de voet en steek de buizen in mekaar van de paraplu . De gebruiksaanwijzing heb ik ongelezen aan de kant gelegd, ik ben geen watje, ik ben handig en een gebruiksaanwijzing is voor dummy's.

Buiten zie ik dat de voet te hoog is voor onder mijn tafel en dat is jammer want dan had de buis van de paraplu in de opening van de tafel gekunnen  die is daarvoor gemaakt en dat had ideaal geweest, temeer omdat mijn tafel met een harde wind van de ene kant van het terras naar de andere kant durft dansen en ik hoopte op die manier het probleem op te lossen .

Dan maar er naast ik maak de voet klaar voor de paraplu en geduldig giet ik met een gieter water in de voet tot hij vol is, hij zou nu 45 kg wegen genoeg om de paraplu te dragen die ik installeer op de voet. Een beetje klungelig zet ik hem open, het  is een kantelparaplu en ik kantel hem zo tot mijn terras overwegend schaduw heeft.  

Tevreden stap ik terug binnen giet me iets te drinken uit en terwijl ik drink kijk ik buiten naar het nieuwe tafereeltje waar ik best trots op ben en dan gebeurt het....

Er staat wat wind en ik zie de paraplu schommelen en dan begint hij langzaam  over te hellen meer en meer over de reling van mijn terras ....snel zet ik mijn glas op tafel ! ik sprint naar mijn terras ! duw de stoelen uit de weg die mijn pad versperren en kan nog net de paraplu grijpen voor hij de reling afduikt...Ik vecht met de paraplu die open staat en met al mijn krachten krijg ik hem terug aan de goeie kant van de reling waar ik hem opgelucht op de grond leg .

Alles gebeurde naar mijn gevoel in slow motion en bij het vallen zag ik dat de voet niet genoeg kracht had om de paraplu te dragen .Ontmoedigd vouw ik hem dicht en zet ik hem binnen weg , ik sluit de jaloezieën en de gordijnen en zet me droevig in de zetel. Ik ben erg geschrokken en heb even genoeg van de paraplu en de zon.

Later bij het opruimen vind ik de gebruiksaanwijzing die ik nu toch maar even bekijk, om de voet steviger te maken doe je best zand en water  in de voet iets wat ik een dag later dan ook doe.

Doch ik vertrouw het allemaal niet meer zo en als  mijne zoon op bezoek komt vraag ik hem om alles stevig aan te draaien omdat ik toch niet meer zo sterk ben en eens te voelen of hij stevig genoeg zit.

Ik laat hem vervolgens nog een paar dagen dicht maar vandaag heb ik het  geriskeerd! Met mijne laptop op de tafel pal naast de paraplu  hou ik één oog op de paraplu en met het andere schrijf ik sinds lang weer terug een blogske . Mijn schuifraam staat helemaal open mijn gordijnen zijn open en tevreden nip ik van mijn glas. In de verte hoor ik een stem: de trein naar Antwerpen stopt zometeen op ....en ik glimlach, ik voel me op vakantie  ....