Vistrap op kleine nete- Langs de kleine in en rond Herentals ...

 Om  kwart voor acht is het tijd om op te staan , ik richtte een wandelgroep bij facebook op en vandaag staat de eerste wandeling op het menu . Van de veertien leden die ik op vrij korte termijn had hebben er drie  aangegeven waaronder ikzelf dat ze mee gaan wandelen en enkele staan op misschien , van de twee die meegingen blesseerde één ervan zijne enkel en de andere gaf aan thuis te blijven vanwege de warmte. Ik begrijp ze beide en ben blij dat ze het lieten weten zodat ik niet vergeefs moet zitten wachten maar ik besluit toch te vertrekken voor de misschiens maar ook uit solidariteit voor een vriend die de voorbije nacht  de dodentocht stapte en hem ook uitliep.

De wandeling die ik wil stappen is ong. 16 km lang en we vertrekken aan het station in Herentals dat vlakbij mijn appartement ligt. Als ik mijn appartement buitenstap loop ik recht op mijn onderburen die geïnteresseerd informeren of ik ga wandelen . Vriendelijk vertel  ik hen van mijne wandelgroep en vraag meteen of ze ook mee willen. Een beetje verschrikt bij het idee dat 16 km wel een heel eind is en zeker met deze warmte geven ze aan om mijn aanbod af te slaan . Lachend neem ik afscheid , de hoogste tijd om me naar de afspraakplek te begeven.

Ik zet me gemakkelijk op de trap bij de inkom en kan  zo de hele straat afspeuren naar eventuele wandelaars , als er om 10 uur nog niemand is ga ik op weg, ik vind het niet erg om in mijn eentje te stappen , het is de perfecte manier voor  me om dingen te overdenken, op een rijtje te zetten en eventueel te klasseren.

Mijne app leid me door de straten naar het bos toe en van dan af bevind ik me in de natuur, ik wandel langs de vistrap en zo verder  langs de kleine Nete die volgens mij toch erg hoog staat ondanks het watertekort. De zon schijnt volop , er is geen schaduw waar ik loop  maar ik geniet van de warmte. Terwijl ik verder stap  bedenk  ik  me dat ik bij de gelukkige ben die tegen de hitte kunnen en  denk terug aan de wandelingen die ik met enkele vrienden in Spanje maakte en waar de zon toen ook net zoals nu  van de partij was, ik geniet...

De stem van de app voert me  het bos in, ik snuif de geur op en tevreden volg ik het pad. Ik kwam nog niemand tegen  maar even verder zie ik een vrouw worstelen met takken waar ze  over en tussen klautert. Als ik zie wat het probleem is begin ik gelijk  te grijnzen , een boom is omgevallen en verspert het  wandelpad , wil je  verder gaan heb je maar één keuze ...het gevecht aangaan met de omgevallen boom ! Vrolijk  begroet ik  de vrouw en stap vol vertrouwen op de boom toe. Een beetje bambigewijs kruip ook ik tussen  en onder  takken en zie verbaast dat deze boom ondanks zijn val  frisse groene blaadjes heeft op  z'n takken, hij leeft nog ! zoveel is duidelijk en respectvol til  ik zachtjes mijn been over zijn laatste tak die ik nog over moet.

Ik word terug naar de kleine Nete geleid en denk stil dat ik helemaal niet weet waar ik ben , het is er erg mooi en rustig, het water glinstert in de zon en ik  luister naar de stilte die mij op zijn beurt een vredevol gevoel geeft en ik vervolg mijn pad.

Na een blik op mijne app zie ik dat ik halfweg de wandeling ben en ik besluit als  ik een bank of boom waar ik op kan zitten tegenkom ik mijn lunch ga opeten , ik wil wel uit de zon zitten en zag op mijne app dat vrijwel het grootste eind van de terugweg in de schaduw loopt en dat is goed, ik voel me warm en bezweet en nu is ook voor mij de schaduw welkom.

Gillende mensen en van plezier krijsende stemmen vertellen me  dat ik bij Bobbejaanland ben , ik stap even op de baan en verderop bij een camping ga ik weer de bossen in . Op de camping is een prieeltje waar ik  me neerzet en mijn boterhammekes met veel smaak opeet.

Helemaal opgeladen begin ik aan de terugweg  die me grotendeels door de bossen stuurt, ik kom weer terug over het pad met de gevallen boom waar nu een koppeltje met een fiets zich een doorgang zoekt. Ik lach hen toe als ze erdoor zijn en op me toe komen en ze kijken  me lachend aan met een gezicht dat me de opluchting toont dat de barricade achter hen ligt.

Naar het einde toe heb ik nog even een klim op een heuvel naar een kappeleke, het is een vroeger bedevaartsoord en  de klim is heftig na de warme lange wandeling maar  hijgend geraak ik  boven om aan de andere kant weer  af te dalen.

De wandeling stuurt me terug over banen naar het beginpunt, het station. Ik ben moe , warm en bezweet  maar ik voel me evengoed voldaan , de wandeling was erg  mooi en voor herhaling vatbaar, de muizenissen in mijne kop zijn opgeruimd en geklasseerd .  Thuisgekomen neem ik me een ijskoud bad en tevreden nestel ik me later in mijne zetel waar ik prompt in slaap val...