Stil gelukkig

Donderdag 23 maart, er staat een bijeenkomst gepland in De Ketel en we verwachten 20 deelnemers.

Om 16u komen de 50plussers met mondjesmaat binnengesijpelt, 3 geven er forfait maar dat drukt voor ons de pret niet.

Geanimeerd hou ik de gasten aan de praat en kijk ik rond of er niet iemand bij zit die op z'n eentje zit. Maar ook nu weer amuseert iedereen zich kostelijk en kan ik relaxed achterover leunen. 

Als het eten word opgediend voorzie ik enkele deelnemers van videevulling en daarna schuif ik zelf hongerig bij aan. Links en rechts vragend of het smaakt eet ik met veel goesting mijn bord leeg en schep nog een keertje op.

De buikjes zijn rond, iedereen is voorzien van drinken en wanneer mijn blik over de deelnemers glijd merk ik een dame op waar ik graag enkele woorden mee wil wisselen en gedreven schuif ik aan op de bank bij haar. Vriendelijk groet ik de man tegenover haar, hij kijkt me aan met een open blik, zijn hartelijkheid en aandachtelijke nieuwsgierigheid maken me blij verrast. Ik voel me meteen op mijn gemak als we een praatje maken en ben licht teleurgesteld als ik overeind moet komen omdat er deelnemers willen vertrekken en ik afscheid moet nemen.

Gretig neem ik mijn plaatske terug in mijn hartje voelt blij en mijn hersens vertellen me, ik zit hier op mijn gemak, ik amuseer mijn eigen, dat is hier plezant! Schaamteloos babbel ik honderduit, plaag en lach ik tot ik alweer recht moet, de plicht roept...

Ik neem afscheid van al degene die één voor één vertrekken, ze vertellen me allemaal dat het leuk was. Ne knuffel en ne kus en ze stappen blijgezind naar huis toe. Ook mijn nieuwe maatje geeft aan dat hij naar huis wil, hartelijk nemen we afscheid met een deugddoende knuffel.

De avond loopt op z'n einde de uitbater word betaalt en ook ik en mijn vriendin verlaten De Ketel, 't was goe,' t was in orde en onderweg naar huis vertel ik mijn vriendin over de aangename man en hoe vreemd het is dat het leeftijdsverschil bij hem gewoon wegvalt terwijl het anders wel een probleem is voor me. 

's Anderendaags sms' t mijn nieuwe maatje dat ook hij genoten heeft en ik glimlach als ik lees dat ook voor hem de knuffel deugdoend was. 

We spreken af om te wandelen en ook nu verwonderd het me dat ik me zo goed voel, ook hij voelt opgeruimd en babbelen dat wij kunnen... 

Het afscheid is snel... te snel... Ik wil nog tijd... Maar ik besef dat er nog veel tijd ga komen en voel me stil ontroerd als hij afscheid neemt met een kusje op mijn lippen en weer komt de verwondering, normaal draai ik mijn hoofd en is een kus op mijne mond taboe, niks is nog normaal... De volgende ontmoeting kus ik met plezier meerdere malen terug....

Ik voel me stil gelukkig ook op de manier dat onze vriendschap loopt, niks geforceerd, rustig op ons eigen tempo. Zijn tempo is ook mijn tempo en 't maakt niet uit of we een koppeltje worden of niet, en als we een koppeltje worden maakt het niet uit of het volgende maand is of pas binnen 6 maanden omdat we onze tijd nemen. Belangrijkste is dat we maatjes zijn en dat we samen ten volle genieten van de momenten die we samen beleven,dat hoeft niet direct bezegeld te worden met tongkussen en sex. 

Ik geniet van de vriendschap, de aandacht, de warmte en stil gelukkig laat ik vol vertrouwen alles op me afkomen wetend dat alles tussen ons alleen maar zal groeien....