mijn leven in een blog

Het is alweer een jaar geleden dat ik in gesprek ging met Peggy, een heel vriendelijke dame, en haar aanbood om een jaar lang 3 weekends per maand voor mijn rekening te nemen als maaltijdbegeleider. Omdat ik in mijn verhaal naar haar toe liet weten dat ik graag onder mensen wou zijn die zichzelf waren en er eerlijk voor uitkwamen hoe ze dachten en voelden stond het voor haar vast dat ik op de terra zou staan.De afdeling voor demente personen.  Micheline stond voor mijn opleiding, ik kwam er gelijk goe met overeen, een heel moederlijk type die me met plezier onder haar vleugels nam. Nog een ochtendshift samen met Peggy en ik was er klaar voor 😊  In't begin was het wat wennen maar ik had geluk want de bewoners hadden me graag en de zorgkundigen stonden me bij met raad en daad.  Ondertussen ben ik echt gaan houden van de bewoners die ik privé liefdevol mijn schaapkes noem.  Ik kwam om hen te helpen en dat heb ik ongetwijfeld goe geda...

Gisteren ben je zachtjes heengegaan.... Ik was 's morgens blij dat ik er was toen je opstond zodat ik je kon opvangen toen je door je benen zakte en ik je terug in bed hielp, niet bessefend dat het de laatste keer was dat ik je had zien staan.  Je nam mijn hand en trok me dicht bij je en zei me jouw laatste bewuste woorden die mijn leven op die moment totaal veranderde, woorden de er voor zorgde dat alle misverstanden, twijfels en wrijvingen tussen ons weggevaagd werden,woorden die tussen ons respect, harmonie, genegenheid en liefde brachten, woorden die ik de rest van mijn leven met veel trots in mijn hartje zal dragen... Het maakte dat ik niet meer bij je weg ging en samen met Moniqueske je liefdevol kon begeleiden tot  voorbij de horizon...  Zachtjes lag je in bed, je ogen gesloten wachtend op wat komen zou maar toen ik de telefoon bij je oor hield zodat mijn zus die niet tijdig bij je kon zijn afscheid van je kon nemen opende je je ogen in een herkenning en verbazing ...