De horizon voorbij...

Gisteren ben je zachtjes heengegaan....

Ik was 's morgens blij dat ik er was toen je opstond zodat ik je kon opvangen toen je door je benen zakte en ik je terug in bed hielp, niet bessefend dat het de laatste keer was dat ik je had zien staan. 

Je nam mijn hand en trok me dicht bij je en zei me jouw laatste bewuste woorden die mijn leven op die moment totaal veranderde, woorden de er voor zorgde dat alle misverstanden, twijfels en wrijvingen tussen ons weggevaagd werden,woorden die tussen ons respect, harmonie, genegenheid en liefde brachten, woorden die ik de rest van mijn leven met veel trots in mijn hartje zal dragen...

Het maakte dat ik niet meer bij je weg ging en samen met Moniqueske je liefdevol kon begeleiden tot  voorbij de horizon... 

Zachtjes lag je in bed, je ogen gesloten wachtend op wat komen zou maar toen ik de telefoon bij je oor hield zodat mijn zus die niet tijdig bij je kon zijn afscheid van je kon nemen opende je je ogen in een herkenning en verbazing en ook dat gaf je rust, het was goed, nu was je klaar om te gaan.... 

Stillekes lag je in je bed, mijn hand in de jouwe en de vingers van mijn andere hand kamde zachtjes jouw haren, je genoot ervan en was erg sereen en rustig. 

Zachtjes ben je heengegaan tot voorbij de horizon en recht uit mijn hartje herhaal ik jouw laatste bewuste woorden tegen mij :ik zien a gèire, ik zien a echt heel gèire.....