Zilverlinde
Omdat ik in mijn verhaal naar haar toe liet weten dat ik graag onder mensen wou zijn die zichzelf waren en er eerlijk voor uitkwamen hoe ze dachten en voelden stond het voor haar vast dat ik op de terra zou staan.De afdeling voor demente personen.
Micheline stond voor mijn opleiding, ik kwam er gelijk goe met overeen, een heel moederlijk type die me met plezier onder haar vleugels nam.
Nog een ochtendshift samen met Peggy en ik was er klaar voor 😊
In't begin was het wat wennen maar ik had geluk want de bewoners hadden me graag en de zorgkundigen stonden me bij met raad en daad.
Ondertussen ben ik echt gaan houden van de bewoners die ik privé liefdevol mijn schaapkes noem.
Ik kwam om hen te helpen en dat heb ik ongetwijfeld goe gedaan maar eigenlijk is het zo dat zij op hun beurt onbewust ook dingen aan mij geleerd hebben.
Het was niet altijd rozengeur en maneschijn en met momenten kon ik er wel eens ene achter het behang plakken maar als diezelfde persoon even later een leeg servetje in mijn handen duwt met de woorden: hier dat is ne liefdesbrief voor jou van mij, dat is omdat ik jou zo geirne zie maar ik moet hem straks wel terug hebben dan smolt mijn hartje en verdween mijn ergernis van ervoor als sneeuw voor de zon. Ik leerde dat je je mag ergeren maar dat je er niet in mag blijven hangen.
Ik heb geleerd dat huidcontact en knuffelen heel belangrijk is voor de bewoners maar ook ikzelf haalde er voldoening uit als ik zag hoe ze genoten omdat ik simpelweg mijn hand tegen hun wang legde.
Ik leerde dat je ook zonder woorden iemand kan vertellen dat je ze graag hebt. Mijn jaar is voorbij gevlogen en ontroerd neem ik afscheid van mijn schaapkes wetend dat ze altijd een plaatsje in mijn hart verovert hebben...
Reacties