Mijne dag is geslaagd…

 In de loop van de voormiddag sms ik de vriendin waar ik elke dinsdagnamiddag met afspreek dat ze hare fiets moet klaarzetten want ik wil met de fiets een ijsje gaan eten.

Ze is direct akkoord en vindt het niet erg dat er een stevig windje staat.

Terwijl ik me klaarmaak trek ik een kleedje aan en besluit ik mijn rode sandalen met een hak van ong 10cm aan te doen.

Ik rijd met een sportieve fiets hij ziet er een beetje uit als een mountainbike maar dat vind ik geen reden om me niet als een dame te kleden , ik ben en blijf een vrouw en kleed me ook graag mooi.

Goedgemutst stap ik op mijne fiets , geniet van de wind door mijn haren en zuchtend stop ik achter een vrouw die voor de barrel staat te wachten.

Een beetje ongeduldig omdat ik al redelijk laat ben en het alweer zo lang duurt voor de trein er is sta ik met 1 voet op de grond en 1 voet op de trapper . Mijne voet op de grond word moe en ik wil mijn andere voet ook op de grond zetten en dan gebeurt het ….mijne trapper zit geklemd tussen mijne hak en het voorste gedeelte van mijn sandaal en zoals een renner die zijne schoen niet loskrijgt van zijne klikpedaal val ik gewoon omver …

Er komt gelijk een vrouw naar me toegelopen om me recht te helpen en beschaamd vertel ik haar wat er gebeurd is.

De deur van de auto naast me gaat open en er wordt geïnformeerd of ik me pijn gedaan heb maar dat was niet. Ondertussen zie ik het grappige van de situatie in en vertel lachend dat de trein passeert en we kunnen door rijden.

Ik raap al mijn lef bij elkaar, stap op mijne fiets en ga er als een speer vandoor als ik op het rond punt mijn linkerarm uitsteek blijft een auto die mij ook zag omvallen wijselijk ver achter me en geeft me alle ruimte om mijn rit verder te zetten.

Onderweg kom ik een grote groep kinderen op hunne fiets ,de agent die hen voorrijd maant me aan om me aan de kant te zetten en voorzichtig maak ik mijn schoenen los van de trappers voor ik stop. Ik denk dat het wel 100 fietsers zijn, allemaal kinderen van 10 á 12 jaar. Vrolijk roepen ze me dank je wel toe en lachend bedenk ik me dat de jeugd toch wel vriendelijk en beleefd is.

Ik fiets verder naar mijn vriendin en vertel haar over mijn avonturen onderweg en druk  pratend fietsen we verder. Even later zitten we tevreden ons ijsje op te lepelen, mijne dag is geslaagd…