Aan de Wim en Elleke

 De Wim das mijne maat …

Ge leert hem kennen als ge bij de post werken gaat .

Iedereens dikste vriend was hij niet, das waar…

Maar voor mij stond hij iedere keer weer klaar!

Hij had soms van die grappen,

Zodat anderen achter ons gat begonnen gaan te klappen !

Dat was niet ampetant ,

Ik vond dat zelfs heel plezant!

Ik had van die keren …

Dat ik met veel plezier anderen een lesje wou leren !

Wim kon mij dan bedaren…

En zo begon de boel dan weer te klaren !

Samen met Elleke

Trok hij voor mij aan een belletje!

Ik mocht van hen in Mechelen een schoon jobke gaan doen,

En dat zeker tot aan mijn pensioen!

De Wim heeft ons dan verlaten…

En ook ik wou mijn pensioen niet laten!

Elleke en Wim zie ik nu niet meer…

Maar mijn dankbaarheid naar hen toe keert heel vaak weer !

Reacties

Populaire posts van deze blog

Op vakantie deel 2

Mijn parapluke wordt een rage…

Oeps…