mijn leven in een blog

Om 10 min voor 9 sta ik klaar om te vertrekken , vandaag fiets ik naar st Amands , daar woont ne kameraad van mij en we spraken af dat we van bij hem thuis dan verder fietsen naar Dendermonde en daar een ijsje eten . St Amands is 3 uur fietsen , ik geef een sms aan de kameraad met vermoedelijke aankomst en ik kan vertrekken.  Cecilleke  de stem van google maps zal me de ganse tijd begeleiden tijdens de rit .Ze brengt me op de mooiste plaatsen, onderweg vergeet ik de tijd en de afstand en ik geniet terwijl de asfalt onder me me steeds dichter bij mijn doel brengt . Ik zie bomen , water, veel water en de zon maakt het plaatje af , zo mooi dat ons Belgiëlandje is , ik geniet van de rust en de stilte en bedenk bij mezelf dat andere landen ook hun schoonheid hebben , een andere schoonheid, maar België moet zeker niet onderdoen, ge moet alleen eens buitenkomen. Op het doorgegeven uur rijd ik de straat van mijne kameraad in die me al staat op te wachten buiten , blij begroet ik...

Mijne wekker loopt af om 7 uur, vandaag moet ik naar Antwerpen naar een oude man die ik zo wat links en rechts help. Vooral nu, hij komt enkel buiten om zijn eten gaan te halen in het zorgcentrum en dat word door het raam  aangegeven. Waar dat hij vroeger nog eens een babbeltje had terwijl hij met een paar vaste mensen aan een tafeltje in het centrum zijn eten gezamenlijk op at, daar keert hij nu eenzaam en alleen terug huiswaarts. Zoals zoveel mensen is hij ook getroffen door het virus maar zonder familie en niet meer zoveel vrienden op die leeftijd denk ik dat het dubbel hard aankomt .Doch aanvaart hij alles heel gelaten, ik heb die nog nooit één keer horen klagen van al die jaren dat ik hem ken en ook nu in deze periode krijg ik geen enkele klacht. Ik geraak niet zo goed uit mijn bed maar nog voor ik in de badkamer ben weet ik al dat dit een fietsdag word, ik voel me goed ! Ik voel me lenig ! Ik voel me strak ! Dat laatste ben ik niet echt maar een goed gevoel is alles . Nad...

Voor vandaag had ik mezelf beloofd om gaan te fietsen maar vanmorgen had ik meer zin om te wandelen dan te fietsen. Ik ken mezelf al stillekens aan genoeg om te weten dat ik geen zin heb omdat ik niet meer dat vertrouwen heb in mezelf dat ik nog wel zo ver kan fietsen als vroeger. Een beetje bang om moe te worden zeg maar ...Met dat in gedachten ga ik eens kijken bij fietsenknooppunt of daar een toerke bij zit dat vertrekt vanuit Herentals en ong 100 km is want die afstand wil ik fietsen. De langste die ik kan vinden is ong 60 km , dat is 40 km te weinig dus kijk ik verder of ik zelf een toerke in mekaar kan steken zodat ik een doel heb om te fietsen want zo in't wilde weg fietsen om te fietsen dat is niet echt mijn ding. Het lukt me allemaal niet echt en ik surf naar wandelpunten om te zien hoe ik daar mijn toeren in elkaar steek. De goesting om te fietsen is er nog steeds niet en wanneer ik enkele wandelpunten bij elkaar sprokkel denk ik dat wandelen mij vandaag beter ligt d...

Om kwart na vier vanmorgen word ik wakker omdat in de woonkamer het licht aangaat. De jongens slapen vandaag bij me en ik weet meteen dat er eentje wakker is ! Nieuwsgierig om wat er aan de hand is sta ik op en als ik de living binnen ga zie ik dat één van de jongens zich makkelijk zet op de zetel en het doodnormaal vind dat ik er aan kom zodat ik voor hem de tv op het gewenste kanaal kan zetten en hij rustig op z'n eigen tempo kan wakker worden terwijl ik het ontbijt verzorg. Over macho gesproken :-) Ik kijk nogmaals op de klok om te zien dat ik me niet vergis en zet me naast hem om hem te vertellen dat dit echt te vroeg is om al op te staan, dat hij beter nog even naar bed kan gaan zodat hij nog een paar uur kan slapen. Niet helemaal overtuigd van mijn gelijk stapt hij terug richting slaapkamer en terwijl hij in bed stapt, stapt de andere uit bed...als ik hem vertel dat het nog te vroeg is loopt hij me zwijgend voorbij, ik ken hem ondertussen, als hij pas wakker is dan is hem n...

We zitten ondertussen in week 3 van lock down , en wanneer ik door mijn appartementje dwaal denk ik aan mijn moeder. Gisteren belde ik met haar en ze zit er wat door, zoals elk oudje mag ze nu geen bezoek en dat weegt. Ze probeert dat allemaal wel te begrijpen maar dat neemt niet weg dat ze eenzaam is nu en zich ook verveelt. Ik had me voorgenomen om vandaag eens tot bij haar te fietsen maar ik word lui , het is een uur fietsen en dan weer een uur terug dat zie ik eigenlijk niet zo zitten terwijl ik nog niet zo lang geleden dagelijks zo ver fietste en nog veel verder ook . Maar de zin is er niet en ik kan mezelf niet gemotiveerd krijgen om zin te maken , toch voel ik me schuldig want ik wil naar mijn moeder... En dan komt het ineens opzetten! Ik voel me opeens héél strijdlustig ! Ik heb nen auto !   Die staat hier zo maar in de garage en die ga ik nemen ! En ik weet dat we geen onnodige verplaatsingen mogen doen, maar mijn moeder is eenzaam en ik rijd er naar toe en er moet mij...