mijn leven in een blog

 Als ik dinsdag vol goeie moed aan mijn ontbijt wil beginnen zie ik al direct dat het niet klopt , volgens het boek zou ik kwark moeten eten maar dat stond niet op mijn boodschappenlijstje !  Ik moet niet lang nadenken ik drukte het verkeerde lijstje af toen ik ging winkelen en heb dus voor een andere week gewinkeld. Eén blik op mijn boodschappenlijstje dat ik terugvind in mijn handtas leert me dat ik eten kocht van dag 13 tot 16. Het leert me ook dat wanneer de dagen er zo duidelijk opstaan ik vast niet de enige ben die verstrooit is . Ik blader verder naar dag 13 en kan de cups niet maken omdat ik de vormpjes nog niet kocht, ik ben nogal een plantrekker en blader zonder veel moeite door naar dag 14 . Voila ontbijt gered!  Na mijn eten sms ik een beetje over en weer met een vriendin, poets mijn appartement en ga ik de cup-vormen kopen. Door mijn drukke schema lunchte ik laat en wanneer ik redelijk laat aan mijn avondeten wil beginnen krijg ik telefoon. Het gaat niet goed...

 Het is maandag, morgen wil ik graag starten met gezond eten en het boek van "puur figuur" volgen waar de gerechten in staan voor vijf volle weken eetfestijn.  Ik heb dat nodig want hoewel ik niet slecht kook en ook mijn visite altijd netjes hun bord leeg eet weet ik absoluut niet hoe ik aan gezond koken moet beginnen.  Voor mij betekend dat afgekookte groenten met gegrilde vis of vlees en dat komt niet goed want dat ben ik binnen de kortste keren beu, ik ben Bourgondiër, ik wil vooral lekker eten en dat is iets wat het boek me beloofd, de foto's van de gerechten laten me watertanden en maken dat ik er zin in heb om te starten.  Laat ik mezelf eerst even voorstellen, ik ben Moni, 60 jaar, al vele jaren single, moeder van drie toffe kinderen en grootmoeder van 6 geweldige kleinkinderen. Ik werk in de vaste nacht als orderpicker, dat betekend dat ik de spulletjes bij elkaar zoek die online besteld worden en naar de mensen thuis worden gestuurd. Wij werken voor een bedr...

 Het is kwart voor acht als mijn bezoek aanbelt. Mijn bezoek is een oud-collega van me die ondertussen een goeie vriend geworden is en net als ik van wandelen houd. Ik laat hem binnen, de afspraak is om samen te ontbijten en dan naar de Ardennen te rijden voor de ninglingspo wandeling. Ik deed ze al een paar keer eerder maar voor hem is het de eerste keer. Het is een pittige wandeling waar hij echt naar uitkijkt. Terwijl hij de trap neemt in plaats van de lift heb ik een stille bewondering voor hem, anderhalf jaar terug was hij veel te zwaar en had hij totaal gene fysiek. Na een maagoperatie vlogen de kilo's er af, nam hij het kordate besluit om te bewegen en nu gaat zijne fysiek ver boven de mijne! Tijdens het ontbijt praten we elkaar bij over dingen die ons bezig houden en even later zijn we klaar om te vertrekken. De rit naar Sedoz waar de wandeling begint duurt anderhalf uur maar terwijl we opgewekt babbelen en plannen maken voor andere wandelingen zijn we binnen de kortste ker...

 Op vrijdag stappen de kleinzonen zelfzeker uit de lift gevolgd door hunne papa die met de boekentassen en een zak vol met knuffels en kledij vecht. Het is de jongens hun logeerweekend van deze maand, ik krijg al direct een welgemeende knuffel die ik trots apprecieer. De rakkers zijn een vrolijke tweeling van 5 jaar oud die we  liefdevol "de jongens" noemen.  Na hun begroeting stappen ze mijn flatje binnen en beginnen luidkeels te roepen en te wijzen dat de Sint geweest is . Ze hebben gene uitleg nodig,  ze stappen  snel naar hun eigen stapeltje en onderzoeken uitgelaten wat de Sint hen allemaal bracht. Als  even later de papa weer vertrekt merken ze het nauwelijks wanneer hij goeiedag zegt, hij lacht begrijpend naar me voor hij de deur uitstapt, zijn kinderloos weekend kan beginnen :-) Wanneer de jongens later een knikker vinden in hun drinkbeker schateren ze het uit en krijg ik hele verhalen van een zotte zwarte Piet die vol deugenieterij zit en allemaal ...

 Wanneer ik naar mijn werk rij pik ik onderweg een collega op die met me mee rijd . Onderweg vertellen we over koetjes en kalfjes, over het werk of dingen die ons bezig houden. Het is donderdag, onze laatste nachtshift begint zo meteen en vandaag is speciaal. Er werd ons gevraagd om een geschenk te kopen voor een collega waarvan we de naam uit een doos trokken en deze nacht worden de cadeaukes uit gedeeld . Het was spannend om op tijd een gepast geschenk te vinden, gelukkig waren de winkels juist op tijd open om op jacht te gaan en konden we op tijd onze slag slaan! We praten er al een paar dagen over in de wagen, wat we willen kopen enz. Zelf heb ik er geen moeite mee om de naam te noemen die ik trok maar mijne collega zwijgt in alle talen, ze wil enkel kwijt dat het voor een vrouw is en ik respecteer haar stilzwijgen. Bezorgd verteld ze me dat ze bang is dat de winkels niet tijdig open zijn en dat ze helemaal geen chocolaatjes wil kopen. Troostend vertel ik haar dat ik thuis nog ...