mijn leven in een blog

Dinsdag 20 augustus, ondertussen zitten we terug op de bus van Oostenrijk naar huis. We hebben met zijn allen een goei gevoel overgehouden aan de reis, het eten bleef lekker en de mensen vriendelijk. Tot de laatste dag maakte we wandelingen die lang en pittig waren, mijn 2 wandelvriendinnen waren veel sneller dan ik zowel in stijgen en dalen maar wachten geduldig onderweg tot ik weer bij was . Ge hebt sprinters en duurlopers en zij waren duidelijk de sprinters terwijl ik gezapig doorging op mijn eigen tempo maar 1 ding hadden we op het einde van de dag gemeen, we waren alledrie voldaan van de inspanning, de mooie panorama’s en onder de indruk van hoe mooi de natuur kan zijn… ’s’morgens en ‘’s’avonds werden we op onze wenken bediend door een vrolijk ding die ons trots haar mooiste dirndl jurken showde . Een tof koppel met een vaste tafel naast het onze luisterde vol interesse naar onze verhalen van de dag en vertelden op hun beurt ook hun verhaal . Het was leuk om hen te horen vertellen...

 Maandag de 12ste augustus zijn we vertrokken…we dat zijn 2 wandelvriendinnen en ikzelf. We vertrekken voor 10 dagen naar Oostenrijk en willen daar vooral gaan wandelen en genieten van wat de dag ons brengt. Eén wandelvriendinnetje loopt over van de stress en weet amper hare voor of achterkant staan maar begrijpend leiden we haar in goede banen wetende dat eens haar reis echt begint ze rustiger wordt en gaat genieten van de moment. Braaf zitten we netjes een half uur te vroeg op de bank te wachten op de bus die ons rechtstreeks naar ons hotel gaat brengen in Oostenrijk,we rijden ‘s nachts en om 7 u komen we toe in ons hotel. Een vriendelijke dame achter de balie wijst ons onze kamer binnen waar we alleen maar ohhh en ahhh kunnen uitbrengen . De kamer is erg netjes ,mooi en ruim voor 3 personen, de badkamer blinkt en is modern ingericht en het toilet apart . Goedkeurend bergen we onze kleding op ,we gaan al gelijk van start voor onze eerste wandeling, ze is pittig maar vooral mooi ,...

 Toen ik Wiekevorst een bezoek bracht, Reed ik daar pardoes in de gracht. We wikten en we wogen, Maar mijne auto kwam er niet uit gevlogen. Toen kwamen we op het idee, We vragen nen tractor mee. Den boer zijn madam, Beloofde dat hare echtgenoot wel kwam. Die man kwam heel spontaan, En vond er helemaal niks moeilijk aan. Zonder moeite heeft hij mijne wagen eruit getrokken, En was na een zwaai en groet heel snel weer vertrokken. In dit verhaal is mijne grote held, De man die dagelijks werkt op zijn veld. Hij kwam,zag en overwon, Zodat ik weer verder kon. Een bedankje is hij meer dan waard, Want dit verhaal blijft in mijn hart bewaard 

 Het is zaterdag en vandaag komen de jongens op bezoek,de jongens dat is een vrolijke tweeling van bijna 9 jaar. Normaal komen ze elk 1 ste weekend van de maand, dat is al zo van dat ze klein waren en de weekends zijn nog steeds even leuk. Dit weekend heb ik een bonus, hun vader moet zaterdagnacht werken en ik mag opvang zijn. Als de jongens binnenkomen vragen ze meteen of we kunnen gaan zwemmen en leggen ze me uit waarom, voor mij is dat oké bewegen en sport vind ik erg belangrijk en de jongens gaan daar perfect in mee. Wanneer hunne papa weer terug vertrokken is besluiten we vandaag gaan te wandelen na het eten en morgen gaan te zwemmen. Aan tafel praten we honderduit over dingen die we gedaan hebben of nog willen doen en wanneer 1 van hen me vraagt wat ik doe als zij weg zijn antwoord de andere nog voor ik iets kan zeggen:alle chocola opeten 🤣 Die zit ! De toon is gezet, we hebben plezier en vrolijk praten we verder. We besluiten te wandelen in hun bos , het is een bos in de bu...

 Vandaag staat er een wandeling op de agenda, ik spreek af met de medestappers om half 1 in Wiekevorst. Na mijn werk rijd ik rechtstreeks naar het afspraakpunt , ik kijk er naar uit ,we zijn een vast groepje en heel eigen aan elkaar ,we lachen en we praten veel en hebben een hoop plezier met elkaar. Mijmerend rij ik op mijn gemakske verder , ik ga veel te vroeg op de afspraak zijn en ik maak me niet druk dat ik moet omrijden langs de kleine wegen om dat er vanwege een kermis verbodsborden staan naar mijn afspraakpunt. De wegen zijn wel erg smal en dan komt er een tegenligger aan…ik rijd een beetje aan de kant maar heb geen plaats door de gracht en als ik me voel wegschuiven haast ik me terug de baan op . De tegenligger lijkt het ook niet goed te weten en de auto daarachter rijd al achteruit. Als ik achter me kijk zie ik een groene strook en ik besluit me daar te zetten en de auto ‘s te laten passeren.voorzichtig rijd ik voorwaarts de strook op maar zie dat de tegenligger aarzelt om...

 De Wim das mijne maat … Ge leert hem kennen als ge bij de post werken gaat . Iedereens dikste vriend was hij niet, das waar… Maar voor mij stond hij iedere keer weer klaar! Hij had soms van die grappen, Zodat anderen achter ons gat begonnen gaan te klappen ! Dat was niet ampetant , Ik vond dat zelfs heel plezant! Ik had van die keren … Dat ik met veel plezier anderen een lesje wou leren ! Wim kon mij dan bedaren… En zo begon de boel dan weer te klaren ! Samen met Elleke Trok hij voor mij aan een belletje! Ik mocht van hen in Mechelen een schoon jobke gaan doen, En dat zeker tot aan mijn pensioen! De Wim heeft ons dan verlaten… En ook ik wou mijn pensioen niet laten! Elleke en Wim zie ik nu niet meer… Maar mijn dankbaarheid naar hen toe keert heel vaak weer !

Ik had een paraplu besteld om op mijn hoofd te zetten, Buiten het feit dat het me handig leek voor op de fiets en tijdens het wandelen vond ik het ook een erg leuk ding ! Woensdag kreeg ik een melding dat er een pakketje voor me klaar lag op de post. Een erg vriendelijke man vraagt waar hij me mee kan helpen en trots vertel ik hem dat ik een pakketje heb gekregen. Hij scant mijn code loopt naar achter en even later duwt hij het pakketje in mijn handen. Op zijn vraag of hij nog iets voor me kan betekenen antwoord ik nee , ik bedank hem voor de zeer vriendelijke bediening en haast me naar huis om mijn pakje uit te pakken… Thuisgekomen scheur ik de verpakking open en pas gelijk mijn parapluke, ik ben verkocht, het is licht op mijn hoofd en danst gezellig mee als ik mijn hoofd beweeg. Goe gezind bedenk ik dat ik het seffens al kan dragen want ik heb een wandeling op het menu staan en voor het eerst ben ik blij dat het een regendag is ! Op de fiets was het niet zo’n succes, de wind was te f...

Hé komaan blijf niet staan en loop ons achterna, Door het bos , door de hei want wandelaars dat zijn wij ! Het is ons plezier, we houden van vertier een boom of een pad ,we hebben het gezien!  Heey ga mee door het bos , door de wei ,het blijft plezant zoals ik het al zei …, Refrein, We lachen en we praten, vertellen ons verhaal. We plannen en we dromen en zien wel waar we komen.We plagen en we  gieren, het maakt ons allen één, we willen dit niet missen dat zeiden we ook meteen… Eentje gaat van voor en loopt echt stevig door, Een andere die gaat er naast ook zij heeft altijd haast! De derde gaat met stokken , ze heeft een groot lawijt , doch zijn we het met z’n allen eens,we willen haar niet kwijt… Ik ,ik loop van achter en kus al eens de grond , het slijk dat speelt me parten en ik laat anderen op me wachten… We vinden dit niet erg en maken plezier voor tien , een kikker of een reiger we hebben het gezien… Refrein  We lachen en we praten, vertellen ons verhaal. We plannen...

 In de loop van de voormiddag sms ik de vriendin waar ik elke dinsdagnamiddag met afspreek dat ze hare fiets moet klaarzetten want ik wil met de fiets een ijsje gaan eten. Ze is direct akkoord en vindt het niet erg dat er een stevig windje staat. Terwijl ik me klaarmaak trek ik een kleedje aan en besluit ik mijn rode sandalen met een hak van ong 10cm aan te doen. Ik rijd met een sportieve fiets hij ziet er een beetje uit als een mountainbike maar dat vind ik geen reden om me niet als een dame te kleden , ik ben en blijf een vrouw en kleed me ook graag mooi. Goedgemutst stap ik op mijne fiets , geniet van de wind door mijn haren en zuchtend stop ik achter een vrouw die voor de barrel staat te wachten. Een beetje ongeduldig omdat ik al redelijk laat ben en het alweer zo lang duurt voor de trein er is sta ik met 1 voet op de grond en 1 voet op de trapper . Mijne voet op de grond word moe en ik wil mijn andere voet ook op de grond zetten en dan gebeurt het ….mijne trapper zit geklemd t...

Het is alweer een jaar geleden dat ik in gesprek ging met Peggy, een heel vriendelijke dame, en haar aanbood om een jaar lang 3 weekends per maand voor mijn rekening te nemen als maaltijdbegeleider. Omdat ik in mijn verhaal naar haar toe liet weten dat ik graag onder mensen wou zijn die zichzelf waren en er eerlijk voor uitkwamen hoe ze dachten en voelden stond het voor haar vast dat ik op de terra zou staan.De afdeling voor demente personen.  Micheline stond voor mijn opleiding, ik kwam er gelijk goe met overeen, een heel moederlijk type die me met plezier onder haar vleugels nam. Nog een ochtendshift samen met Peggy en ik was er klaar voor 😊  In't begin was het wat wennen maar ik had geluk want de bewoners hadden me graag en de zorgkundigen stonden me bij met raad en daad.  Ondertussen ben ik echt gaan houden van de bewoners die ik privé liefdevol mijn schaapkes noem.  Ik kwam om hen te helpen en dat heb ik ongetwijfeld goe geda...

Gisteren ben je zachtjes heengegaan.... Ik was 's morgens blij dat ik er was toen je opstond zodat ik je kon opvangen toen je door je benen zakte en ik je terug in bed hielp, niet bessefend dat het de laatste keer was dat ik je had zien staan.  Je nam mijn hand en trok me dicht bij je en zei me jouw laatste bewuste woorden die mijn leven op die moment totaal veranderde, woorden de er voor zorgde dat alle misverstanden, twijfels en wrijvingen tussen ons weggevaagd werden,woorden die tussen ons respect, harmonie, genegenheid en liefde brachten, woorden die ik de rest van mijn leven met veel trots in mijn hartje zal dragen... Het maakte dat ik niet meer bij je weg ging en samen met Moniqueske je liefdevol kon begeleiden tot  voorbij de horizon...  Zachtjes lag je in bed, je ogen gesloten wachtend op wat komen zou maar toen ik de telefoon bij je oor hield zodat mijn zus die niet tijdig bij je kon zijn afscheid van je kon nemen opende je je ogen in een herkenning en verbazing ...

Vandaag is een speciale dag, de jongens mijn tweeling kleinzonen slapen dit weekend bij me, als we wakker zijn dan zijn we uitgelaten want vandaag gaan we skydiven! Bij het ontbijt praten we honderduit over de dag die komen gaat en gretig maken de jongens hun lunchpakket.  We moeten helemaal naar Charleroi en zullen lunchen terwijl we in de wagen zitten. In de wagen stellen we vast dat hunne gsm maar 1 spelletje kan spelen dat ze niet eens leuk vinden en ik hou mijn hart vast, dat word vast een lange drukke rit... Ze zijn vreemd stil onderweg eten hun lunch en gedragen zich superflink.  2 uur later zijn we op onze bestemming en vol nieuwsgierige verwachting gaan we het gebouw binnen.  De jongens zijn 2talig en ik vertel hen dat zij aan de balie het woord moeten doen omdat ik geen frans spreek en zelfzeker neemt Vinz het woord en verteld de vriendelijke dame dat we gereserveerd hebben, glimlachend antwoord ze in't vlaams terug en legt ons geduldig uit hoe we de formulieren...

bochten pakken Ik vertelde al eerder dat ik me bij een motorgroep had aangesloten , het was nen toffe groep allemaal aardige mensen met nen hoop respect naar elkaar toe . De groep reed rustig en hield rekening met mensen die niet zo goed konden rijden .Ge had er nooit het gevoel bij van ik ben niet goed genoeg ook al kon je niet zo goed mee ge voelde steeds dat groepsgevoel van ik hoor er bij ! We reden naar de Ardennen , Frankrijk , Duitsland,Nederland , Luxemburg en ook in Belgie maakten we mooie ritten .Op één van die ritten was er ne motard die me aansprak op mijn bochten pakken , ik was daar niet goed in en kreeg maar niet de juiste slag om nen bocht juist te pakken  .Hij zei me : ik ga voor jou rijden en gij moet gewoon in mijn spoor gaan rijden en dan zal je zien dat bochten pakken een makkie word . Dat heb ik gedaan ! En bochten pakken werd een makkie Ik begon er van gaan te genieten ....ik zat ontsp...

haha wie dacht dat mijn enige liefde mijn fietske was is wel verkeerd Toen ik nog in Nederland werkte had mijne jongste zoon mijne wagen een week nodig en het alternatief was dat ik met zijne vespa die week naar mijn werk mocht rijden . Nu ben ik niet vies van een brommerke als 16 jarige had ik er ook eentje en later heb ik jarenlang een krantenwijk gereden met een brommerke dus dat zou wel lukken ! Ik had er zin in ! En 't was ook plezant , het weer viel mee en ik raasde over het fietspad Onderweg kwam ik echte motors tegen die op de baan reden en ik voelde mij klein en een beetje jaloers die konden harder dan ik en ik zag ze met een tikske afgunst in mijne body uit mijn zicht verdwijnen , ik zou ze nooit kunnen bijhouden met dat vespa'ke van mijne zoon ....Toeval wou dat een vriendin van mij hare motor verkocht en dat was héél rap geklonken op 2 minuten tijd veranderde de motor van eigenaar en werd het de mijne . Mijne motor werd vrouwelijk en ik do...

De kat uit de boom... Maandenlang kijk je de kat uit de boom en dan ineens is er die ene moment....  Langzaam strek je je vleugels uit en na een paar wiekslagen op en neer zweef je ineens hoog in de lucht. Ge wilt er in geloven en ge geniet er van om hoog in de wolken door de lucht te scheren deinend in een stroom van warmte naar de zon toe... Vrij als een vogel zwevend door zorgeloze wolken, ritmische slagen afgewisseld door rustpauzes waarin ge meegevoerd word door de luchtstroom die je meeneemt over bergen en dalen... Hoger en hoger, te kort bij de zon verbranden je vleugels...  Snel omlaag wervelend komt de grond steeds dichterbij en dan smak... Geleerd van je avontuur zoek je terug de boom op om de kat er weer uit te kijken stil wachtend op de moment dat je weer sterk genoeg bent om je vleugels uit te slaan... 

Donderdag 23 maart, er staat een bijeenkomst gepland in De Ketel en we verwachten 20 deelnemers. Om 16u komen de 50plussers met mondjesmaat binnengesijpelt, 3 geven er forfait maar dat drukt voor ons de pret niet. Geanimeerd hou ik de gasten aan de praat en kijk ik rond of er niet iemand bij zit die op z'n eentje zit. Maar ook nu weer amuseert iedereen zich kostelijk en kan ik relaxed achterover leunen.  Als het eten word opgediend voorzie ik enkele deelnemers van videevulling en daarna schuif ik zelf hongerig bij aan. Links en rechts vragend of het smaakt eet ik met veel goesting mijn bord leeg en schep nog een keertje op. De buikjes zijn rond, iedereen is voorzien van drinken en wanneer mijn blik over de deelnemers glijd merk ik een dame op waar ik graag enkele woorden mee wil wisselen en gedreven schuif ik aan op de bank bij haar. Vriendelijk groet ik de man tegenover haar, hij kijkt me aan met een open blik, zijn hartelijkheid en aandachtelijke nieuwsgierigheid maken me blij ve...

 Iedereen waar ik  samen met wandelde kent mijn probleem, of het nu een korte wandeling of een lange is dat maakt niet uit maar ik moet plassen !  Voor ik vertrek zorg ik er voor om niet teveel te drinken en ga ik ook nog naar het toilet maar dat werkt niet bij mij... zo gauw de wandeling begint vult mijn blaas zich en binnen de kortste keren kijk ik uit naar een boom waar ik discreet met de billen bloot kan.  Als ik geluk heb blijft het bij één keer maar meestal moet ik wel enkele keren en 't is niet weinig, ik snap niet waar het vandaan komt maar ik plas veel meer dan ik drink!  Geërgerd zoek ik na de zoveelste wandeling op internet naar een oplossing en ziedaar ik kom "de plastuit" tegen . Ik bekijk de voor- en nadelen, lees de info aandachtig hoe je dat ding gebruikt en besluit me d'r eentje te bestellen .Ge hebt ze in verschillende kleurtjes en ik ga voor de groene.  Na enkele dagen komt mijn pakske toe en natuurlijk wil ik dat direct uitproberen ! Ik ...

Als s'morgens mijne wekker afloopt ben ik gelijk klaarwakker. Vandaag staat de ontmoeting in groep van de 50plussers op het menu. Op mijn werk vertel ik trots dat we met een groep van 25 man zijn, dat alles niet zonder slag en stoot verliep maar dat nu alles in kannen en kruiken is.  Ik box mijn werk af en haast me naar huis,snel wat eten, me klaar maken en ik kan vertrekken. Onderweg stop ik nog even bij mijn moeder en vertel ook haar blij over de groep en dan is het tijd om naar de locatie te gaan.  Ik voel mij opgewonden als ik de zaak binnenstap, stel mezelf voor aan de dame achter de bar en vriendelijk wijst ze me de tafels aan die voor ons gereserveerd werden.  Als ik plaats neem komt de zaakvoerder op me afgestapt, een symphatieke man en we overlopen samen hoe we alles gaan doen met het eten en drinken.  Ondertussen is de eerste gast gearriveerd en terwijl ik met hem praat voel ik de angst binnen in me of het allemaal wel zal lukken en of iedereen wel ga komen...

Zoals beloofd aan enkele leden zet ik mezelf terug aan het werk om een ontmoeting in groep voor 50plussers te organiseren.  Ik bezoek samen met een vriendin die later mijn rechterhand zal worden de locatie die ik op het oog heb en we vragen de vriendelijke serveerster naar de mogelijkheden. We krijgen een kaartje in ons handen gedrukt met een mailadres waarop we terecht kunnen met al onze vragen bij de uitbaatster zelf.  Zo gezegd, zo gedaan, ik stuur een mail met de uitleg wat ik wil, hoe ik het wil en de datum en uur wanneer ik het wil.  Een kort antwoord verteld me dat eten en drinken op die datum en uur geen enkel probleem is en dat ik tot max 50 personen kan gaan.  Tevreden gaan we aan de slag, schrijven mensen aan, mijn rechterhand ontpopt zich tot een uitstekend administratief wondertje en boekt ijverig het ene na het andere contact van 50plusmatch om naar onze bijeenkomst te komen.  We sms en telefoneren druk met elkaar om de stand bij te houden en het a...

Het is dinsdag, vandaag heb ik een afspraak met een vrouw die in dezelfde regio opgroeide als ik maar die ik hier bij 50+ leerde kennen. Toen ze op mijne oproep om te fietsen reageerde vlogen de berichten over en weer en besloten we om vandaag iets gaan te drinken. Ik boks mijn werk in de voormiddag af, rij naar mijn moeder die 89 is en die we beurtelings dagelijks even helpen in haar huisje. Dan is het tijd voor de nieuwe vriendin, de zon schijnt, de lucht is fris en gezond en we besluiten om eerst wat gaan te wandelen. We zijn beide hetero dus gaan we voor vriendschap en de klik is er gelijk. Naar woorden zoeken is niet nodig, alsof we elkaar al jaren kennen babbelen we honderduit en schakelen we vlotjes van het ene onderwerp naar het andere over. De tijd vliegt, we drinken nog wat en dan is het tijd om ieder onze eigen weg te gaan. Glimlachend stap ik in mijne wagen, een nieuwe vriendschap is geboren, ik heb me geamuseerd, het was heel gezellig en zeker voor herhaling 

Vroeger, enkele jaren geleden zat ik ook op 50+. Ik wou wel ne partner maar de ware tegen komen? Dat is maar één viske hier in heel dat vijverke en de kans is groot dat ik in een verkeerd vijverke zit te vissen. Het zat hier wel vol met toffe mensen en ik had zoiets van "zolang we die ware niet tegen komen kan ik mij ondertussen nog een beetje amuseren". Ik kwam op het idee om een drankavond te organiseren, hieronder volgt hoe de avond destijds verliep.  'S-avonds staat er een ontmoeting op de agenda die ik organiseerde voor een singlesite, mijn poetsvriendin gaf de locatie aan en ik trok de mensen over de streep om te komen. Een beetje gespannen over wat de avond ga brengen stap ik het café binnen, samen met de uitbater bekijk ik de plaats die hij voor ons reserveerde en herschik ik samen met hem de tafels zodat het helemaal naar mijn zin is. Wachtend op de eerste gasten bestudeer ik de menu en dan komen de eerste twee gasten binnen, blij dat ik niet meer alleen ben begi...

Corona VRIJDAG 3 FEBRUARI 2023 Naar Moni62 De corona maakte dat velen onder ons alleen achterbleven, de horeca sloot en heel vaak pasten we niet in de bubbels van anderen. Eenzaamheid troef... En dat bleef lang nazinderen, ook nadat de horeca weer open was werd het niet meer zoals voorheen. Vriendschappen waren weggevallen en het leek wel of niemand nog de moed had om terug buiten te komen. Depressies allom.. Zo ook met mij en na de zoveelste dag zinloos thuis te zitten besluit ik om me terug in te schrijven bij 50+, ik wil terug nieuwe vriendschappen maken, oude vriendschappen weer opfrissen en buiten komen. Een beetje onwennig scrol ik door de site en ik kreeg al gelijk een berichtje! Een oud-lid sprak me aan en blij stuur ik een berichtje terug, we praten een beetje bij ondertussen scrol ik verder en vind nog een oud-lid die ik ook meteen aanspreek. Al gauw volgt de melancholie van weet ge nog van toen we die samenkomsten hadden en hoe leuk het was? De vraag om een ontmoetingsavond ...

Het is dinsdag, vandaag heb ik een afspraak met een vrouw die in dezelfde regio opgroeide als ik maar die ik hier bij 50+ leerde kennen.  Toen ze op mijne oproep om te fietsen reageerde vlogen de berichten over en weer en besloten we om vandaag iets gaan te drinken. Ik boks mijn werk in de voormiddag af, rij naar mijn moeder die 89 is en die we beurtelings dagelijks even helpen in haar huisje.  Dan is het tijd voor de nieuwe vriendin, de zon schijnt, de lucht is fris en gezond en we besluiten om eerst wat gaan te wandelen.  We zijn beide hetero dus gaan we voor vriendschap en de klik is er gelijk. Naar woorden zoeken is niet nodig, alsof we elkaar al jaren kennen babbelen we honderduit en schakelen we vlotjes van het ene onderwerp naar het andere over.  De tijd vliegt, we drinken nog wat en dan is het tijd om ieder onze eigen weg te gaan.  Glimlachend stap ik in mijne wagen, een nieuwe vriendschap is geboren, ik heb me geamuseerd, het was heel gezellig en zeker ...

Als de kleindochter naar huis is gaat even later alweer de bel, het is het eerste weekend van de maand en dan komen de jongens logeren. Terwijl ik aan de lift sta te wachten hoor ik hun drukke gepraat, ik glimlach, ik heb er zin in. Zij duidelijk ook, ze lachen breed naar me terwijl ze me voorbij stappen, hunne papa achterlatend al zeulend met de boekentassen en de logeertas.  Met zijn handen vol geeft hij me ne kus en gaat me voor om alles af te zetten en dadelijk weer te vertrekken naar zijn volgende afspraak.  De jongens doen uitgelaten hun verhaal, druk pratend, elkaar onderbrekend om toch maar de volle aandacht te krijgen.  Als ik hen vraag om in bad te gaan vinden ze dat niet nodig want ze waren gisteren ook al in de douche geweest maar even later spelen ze toch gewillig samen in bad.  Op zaterdag maken we samen pannekoeken deeg en terwijl ze wat ravotten bak ik de pannekoeken die we morgen bij ons moeder zullen opeten.  Daarna gaan we naar circus Bruul, e...

September, een n ieuw schooljaar en ik mag opnieuw elke 2 weken de kleindochter van school halen. Ze zijn hier nog erg voorzichtig ivm de corona en netjes wacht ik achter de tafel tot de mevrouw mijn kleindochter haar batch om het gebouw te verlaten heeft klaar gelegd. Ik neem de batch en ga op zoek naar de kleindochter die ik al snel opmerk terwijl ze probeert zich te verstoppen voor me. Dan word het haar teveel, ze rukt zich los van haar hu plaatske en komt op me toegelopen voor ne welgemeende knuffel, ik geniet er van, het zegt zoveel meer dan woorden... Onderweg krijg ik hele verhalen om bij te praten want we zagen elkaar een tijdje niet en hebben heel wat te bespreken.  Als we thuis zijn maken we samen kippeburgers en handig kneed ze met haar handen het gehakt om het later in de vorm van een hamburger op een bord te leggen. Ik bak alles af en met veel smaak schuiven later alles in onze mond.  Mijn kleinkinderen koken allemaal graag en we spreken af dat we de volgende keer...

 Het is voor iedereen warm en we zoeken het liefst een koel plekske op . Nu heb ik geluk want in mijn appartement krijg ik de zon pas rond een uur of 3 op mijn terras. Maar ook dan geeft de zon nog veel warmte en wil ik het binnen fris houden moet ik zowel de jaloezieën als de gordijnen dicht doen .  Ook TV kijken met de jaloezieën open  lukt niet omdat de zon er op staat. Als ik voor de zoveelste keer met een zucht de gordijnen sluit denk ik : dit kan zo niet meer langer... Vanaf 3 uur kan ik niet meer op mijn terras wegens de hitte en ik wil ook helemaal niet mijn gordijnen dicht want dat maakt het allemaal zo donker ! Bovendien wil ik verse lucht die circuleert en een blik uit mijn raam werpen als ik een trein hoor passeren die naar zijn bestemming spoort. Op mijne gsm  bekijk ik het aanbod van parasols en de voeten en ik vind online mijn goesting die ook betaalbaar is en bestel gelijk mijn ding. Enkele dagen later word "mijn pakske" geleverd en goegezind omdat on...

 Om  kwart voor acht is het tijd om op te staan , ik richtte een wandelgroep bij facebook op en vandaag staat de eerste wandeling op het menu . Van de veertien leden die ik op vrij korte termijn had hebben er drie  aangegeven waaronder ikzelf dat ze mee gaan wandelen en enkele staan op misschien , van de twee die meegingen blesseerde één ervan zijne enkel en de andere gaf aan thuis te blijven vanwege de warmte. Ik begrijp ze beide en ben blij dat ze het lieten weten zodat ik niet vergeefs moet zitten wachten maar ik besluit toch te vertrekken voor de misschiens maar ook uit solidariteit voor een vriend die de voorbije nacht  de dodentocht stapte en hem ook uitliep. De wandeling die ik wil stappen is ong. 16 km lang en we vertrekken aan het station in Herentals dat vlakbij mijn appartement ligt. Als ik mijn appartement buitenstap loop ik recht op mijn onderburen die geïnteresseerd informeren of ik ga wandelen . Vriendelijk vertel  ik hen van mijne wandelgroep en ...

 Ik word wakker van een whats app, iemand denkt op deze speciale dag aan me... Nieuwsgierig open ik de app en ja hoor! mijn eerste vriendschapsvalentijntje is binnen! Vriendelijk en beleefd beantwoord ik de sms en een beetje jaloers denk ik aan al de koppeltjes die een echte valentijn hebben vandaag.  Het is een cliché, ik gun het al mijn vrienden en vriendinnen  uit de grond van mijn hart dat ze hun liefde tegen kwamen en gelukkig zijn in hun relatie maar soms héél soms zou ik even in hun plaats willen zijn... Ik zou de liefde willen voelen in een knuffel die warm en gemeend is, ik zou de sterke band willen voelen die verteld dat je maatjes bent door dik en dun...  Ik zou een hand willen nemen en ze troostend op mijn hartje willen leggen als balsem op mijn stil verdriet dat maar niet wil wijken... Ik wil mijne partner verwennen, ontbijt voor hem klaarmaken  en daarna samen lange avontuurlijke; wandelingen maken en als 2 dikke vrienden naast elkaar op een rotsbl...

 Al maanden zit ik er op te wachten! Ik erger me aan de eelt aan mijn voeten, ik deed tijdens de lock down al die maanden wat ik kon, probeerde de eelt weg te werken, mijn teennagels te knippen maar na een paar intensieve pogingen moest ik mezelf bekennen dat ik er niks van terecht breng. Mijn teennagels die na de pedicure altijd mooi rond ogen hebben bij mij een brokkelige vorm met puntige uitsteeksels en een beetje beschaamd denk ik aan de uitspraak van één van mijn kleinkinderen die mijn tenen "oude mensen tenen" noemde...  Ik hou ook van een mooi kleurtje op mijn teennagels(ook wel een beetje omwille van die uitspraak van het bewuste kleinkind) maar daar ben ik niet eens zelf aan begonnen...ik herinner me het geknoei van de laatste keer, ik zie het allemaal niet meer zo helder en had overal kleur op mijn voeten behalve op mijn nagels, mijn teennagels verven durf ik dus niet meer, ne vijfjarige is daar stukken beter in dan ik! Sinds kort mag de pedicure terug haar werk bep...